نقش تعديل‌كننده خود خاموش‌سازي در رابطه دلبستگي و رضايت‌زناشويي در افراد متأهل

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش تعديل‌كنندگي خود خاموش‌سازي در رابطه‌ دلبستگي و رضايت زناشويي افراد متأهل انجام شد. روش: اين مطالعه همبستگي از نوع رگرسيون بود. جامعه‌ آماري مطالعه، شامل افراد متأهل ايراني 18 تا 60 سال بودند و نمونه‌ 300 نفر (150 زن و 150 مرد) از طريق  نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. شركت‌كنندگان به پرسش‌نامه‌هاي رضايت زناشويي انريچ، خود خاموش‌سازي و تجربه‌ روابط نزديك پاسخ دادند. داده‌ها توسط ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون سلسله مراتبي در spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.نتايج: رابطه‌ دلبستگي اجتنابي و اضطرابي و همه ابعاد خود خاموش‌سازي به جز بعد قرباني‌كردن خود  با رضايت زناشويي، منفي و معنادار است و تنها در بعد قرباني‌كردن خود، رابطه غيرمعنادار است. همچنين از تحليل رگرسيون نتيجه گرفته شد، همه‌ سبك‌هاي دلبستگي و خود خاموش‌سازي مي‌توانند رضايت زناشويي را پيش‌بيني كنند. نتايج تحليل رگرسيون تعديلي نشان داد، اثر تعديل‌كننده‌ ابعاد خودخاموشي و تقسيم خود در رابطه‌ دلبستگي اضطرابي و رضايت زناشويي و اثر تعديل‌كننده ابعاد  قرباني كردن خود و خودخاموشي در رابطه‌ دلبستگي اجتنابي و رضايت زناشويي معنادار است.بحث و نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش نشان دادند، سطوح مختلف بعضي از ابعاد خود خاموش‌سازي رابطه‌ ابعاد دلبستگي با رضايت زناشويي را تغيير مي‌دهد و مي‌توان با كنترل دلبستگي و خود خاموش‌سازي  سبب افزايش رضايت زناشويي شد.