بررسي اعتبار و پايايي پرسش‌نامه خودكارآمدي جنسي زنان ايراني

مقدمه‌: خودكارآمدي جنسي زنان عاملي مهم در كيفيت روابط جنسي زوجين است. خودكارآمدي جنسي بيانگر سطح اطمينان فرد در داشتن يك رابطه جنسي موفق است؛ لذا اين پژوهش با هدف بررسي اعتبار و پايايي پرسش‌نامه خودكارآمدي جنسي زنان در نمونه‌هاي باليني و غيرباليني ايراني انجام شده است.روش: اين پژوهش به لحاظ هدف از نوع كاربردي (توسعه‌اي) و به لحاظ روش پيمايشي بود. پس از آماده‌سازي پرسش‌نامه، هر يك از افراد نمونه‌هاي باليني و غيرباليني، مقياس‌هاي خودكارآمدي جنسي زنان، عملكرد جنسي زنان، مقياس چند بعدي رضايت جنسي زنان و مقياس اضطراب، استرس و افسردگي را به‌منظور سنجش اعتبار همگرا و واگر تكميل نمودند. نمونه جداگانه‌اي (60 نفر) نيز پرسش‌نامه خودكارآمدي جنسي زنان را دو بار به فاصله 1 ماه تكميل كردند. نمونۀ غيرباليني 360 زن متأهل از جمعيت عمومي جامعه بودند كه باتوجه‌به جدول مورگان و نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شده‌اند. نمونۀ باليني 60 زن متأهل بودند كه با مشكلات جنسي به مراكز درماني مراجعه كرده بودند و با مصاحبه باليني انتخاب شدند. براي بررسي اعتبار پرسش‌نامه از روش‌هاي اعتبار همگرا، واگر و تحليل عاملي و براي بررسي پايايي از روش‌هاي مرسوم همساني دروني (آلفاي كرونباخ و دونيمه‌كردن) استفاده شد.نتايج: يافته‌هاي مربوط به تحليل عاملي پرسش‌نامه موجب شناسايي چهار عامل در نمونۀ باليني و سه عامل در نمونه غيرباليني شد. در بررسي اعتبار همگرا نتايج حاكي از وجود رابطه بالا بين خودكارآمدي جنسي زنان با پرسش‌نامه‌هاي عملكرد جنسي زنان، مقياس چند بعدي رضايت جنسي زنان و در بررسي اعتبار واگرا نتايج بيانگرروابط ضعيف بين اين پرسش‌نامه با مقياس اضطراب، استرس و افسردگي بود. تحليل‌هاي انجام شده شواهد قابل‌توجهي از پايايي در مقياس خودكارآمدي جنسي در نمونه‌هاي باليني و غيرباليني ايراني فراهم آورد (ضريب آلفاي كرونباخ 0.88 و تنصيف 0.87).بحث و نتيجه‌‏گيري: از پژوهش اين‌گونه نتيجه‌گيري مي‌شود كه در مجموع اعتبار و پايايي اين مقياس به‌منظور كاربرد در جمعيت زنان متأهل ايراني توسط شواهد به‌دست‌آمده مورد تأييد و حمايت قرار گرفته است.