بررسي تأثير تكاملي الحاق و تعليم فطري نفوس ناقصهٔ اطفال مؤمنان در عالم برزخ از منظر آيات و روايات

ازجمله مسائل چالش‌برانگيز در معاد، موضوع سرنوشت نفوس ناقصهٔ اطفال در عوالم برزخ و قيامت است. در اين ميان، اطفالي كه والدين مؤمن دارند، سرنوشتي متفاوت نسبت به ديگر اطفال خواهند داشت. بنابر ادلهٔ قرآني و روايي، اطفال مؤمنان داراي بقا و حيات اخروي‌اند و از منظر فلسفهٔ صدرايي نيز اين نفوس با نيل به مقام تجرد خيالي‌، بقا دارند و مي‌توانند به تكامل خود برسند؛ ولي به‌دليل آنكه نفوس اطفال از كمالات نفساني بي‌بهره و اصطلاحاً ناقص است، نياز به تكامل دارد تا براي زندگي در عوالم مجرد آماده شود. براساس آيات و روايات، عامل تكامل اين نفوس، الحاق و تعليم است؛ نفس كودك نابالغ يا توسط اولياي الهي، به‌خصوص حضرت‌ زهرا(س) كه داراي مقام نفس كلي است آموزش و تعليم مي‌بيند تا آنچه را در دنيا نياموخته است تعليم ببيند يا الحاق كودك به والدين يا بستگانش اتفاق مي‌افتد كه آن نيز مرتبط با بحث تعليم است. حاصل اين نوشتار با روش توصيفي‌تحليلي و كتابخانه‌اي بيان‌كنندهٔ اين است كه اين تعليم و تربيت، چه توسط والدين و چه اولياي الهي، ذيل فطرت اطفال كه بر آن آفريده شده‌اند، انجام مي‌شود و استعداد‌ها و ويژگي‌هاي انسان در اين تعليمات شكوفا مي‌شود. روش اين تربيت نيز به‌صورت رمز و اشاره و در شكل حروف مفرد و القاي معاني است. اين تعليم، اكتسابي نيست؛ بلكه علمي حضوري است.