اعمال محدوديت هاي هوشمند در مواجهه با بيماري هاي همه گير (مطالعاتي موردي كوويد-19)

بشر همواره با تهديدهايي در قالب همه‌گيري روبه‌رو بوده كه جديدترين آن‌، همه گيري ويروس كرونا مي باشد. يكي از روش هاي موثر در كنترل اين بيماري اعمال قرنطينه و تعطيلي مشاغل مي باشد. اعمال قرنطينه كلي، منجر به ضررهاي اقتصادي و اجتماعي براي شهروندان مي شود. به همين دليل منطقي است كه از قرنطينه هاي هوشمند و محلي به عنوان جايگزيني براي قرنطينه كلي استفاده شود. هدف تحقيق حاضر ارايه راه حلي براي اين منظور بوده است. در اين چارچوب، مدلي دومرحله‌اي براي اعمال هوشمند محدوديت ها طراحي شد. در مرحله اول از سيستم فازي عصبي تطبيقي براي پيش‌بيني بيماري و در مرحله دوم از سيستم خبره فازي براي اعمال تأثير عوامل تأثيرگذار بر شيوع بيماري استفاده شد. درنهايت از نقشه آسيب‌پذيري ايجادشده براي اعمال محدوديت‌ها بهره گرفته شد. براي مرحله نخست، نتايج مقايسه خطاي جذر ميانگين مربع‌ها براي سه روش خوشه‌بندي نشان داد كه خوشه‌بندي تركيبي با مقدار 0.53294 بهتر از دو روش خوشه بندي فازي و كاهشي عمل مي كند. در مرحله دوم عوامل تراكم جمعيت، تراكم جمعيت سالمندان، جابجايي مكاني، فاصله از مكان‌هاي پر رفت‌وآمد، دسترسي به منابع پزشكي و موارد مبتلاي به اين بيماري استفاده و نقشه آسيب‌پذيري براي بازه زماني مدنظرمحاسبه و توليد شد. از اين نقشه براي تصميم‌گيري اعمال هوشمند محدوديت‌ها براي ارگان‌هاي تصميم‌گيرنده استفاده‌شده و نقشه اعمال هوشمند محدوديت‌ها براي چهار ارگان آموزش‌وپرورش، شهرداري، سازمان بهداشت و استانداري توليد گرديد. نتايج نشان مي‌دهد عليرغم اعمال محدوديت‌هاي كامل براي همه مشاغل در تاريخ ياد شده ۱۳۹۹ در شهر قم، برخي مناطق وضعيت خطرناك كرونايي نداشته و نياز به اعمال محدوديت‌ها در اين مناطق نبوده است. در آموزش و پرورش نيازي به تعطيلي 58% از مدارس استان در تاريخ مذكور نبوده، همچنين در شهرداري نيازي به تعطيلي 40% پارك ها و بوستان ها نبوده و با رعايت پروتكل هاي بهداشتي مي توانستند به فعاليت خود ادامه دهند.