متغيّرهاي زمينه‌ساز سلامت معنوي مؤثر بر روابط معنوي و رفتاري زوجين از ديدگاه قرآن و روايات

سابقه و هدف: سلامت معنوي عبارت است از برخورداري از حس پذيرش، اخلاق و حس ارتباط متقابل مثبت با يك قدرت حاكم و برتر قدسي، ديگران و خود كه طي فرايندي پويا و هماهنگ حاصل مي‌شود. دستيابي به جامعۀ سالم و موفق از طريق تأمين سلامت معنوي خانواده كه بنيادي‌ترين ساختار جامعه محسوب مي‌شود، مقدور است. ازاين‌رو، مطالعۀ حاضر با هدف تعيين متغيّرهاي زمينه‌ساز سلامت معنوي در زوجين مسلمان انجام شده است.   روش كار: اين مطالعۀ مروري از نوع توصيفي است. براي گردآوري داده‌ها با كليدواژه‌هاي سلامت معنوي، معنويت، همسران، زوجين و اسلام در پايگاه‌هاي گوگل اسكولار، نورمگز، اس.آي.دي و مگيران در بازه زماني سال‌هاي 1359 تا 1399 جست‌وجو شد. پس از بررسي 53 مستند، متغيّرهاي زمينه‌ساز سلامتي معنوي در متون اسلامي با روش تحليل محتواي قراردادي استخراج شد. مؤلفان مقاله تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند.يافته‌ها: بر اساس نتايج، 47 كد به‌دست‌آمده در شش زيرطبقه (مؤثر بر روابط معنوي، رفتاري، عاطفي، شناختي، جنسي و ساختار خانواده) دسته‌بندي شد. در اين مقاله داده‌هاي مرتبط با متغيّرهاي زمينه‌ساز سلامتي معنوي در روابط معنوي و رفتاري زوجين ارائه شد. متغيّرهاي زمينه‌ساز سلامتي معنوي در روابط معنوي زوجين شامل تلاش در اطاعت خدا، مشاركت در اعمال عبادي، هدفمند‌كردن زندگي و مساعدت در رشد و شكوفايي است. متغيّرهاي زمينه‌ساز سلامتي معنوي در روابط رفتاري زوجين شامل انعطاف‌پذيري و آسان‌گيربودن، خوش‌رويي و حسن معاشرت، رفتار مسئولانه، رازداري و پوشاندن عيوب، آراستگي، كنترل خشم، گفتار نيكو، وقت‌گذراني مشترك، گشاده‌دستي و صلۀ ‌‌رحم است.نتيجه‌گيري: سلامت معنوي زوجين با ايجاد هدف و معني در زندگي، انعطاف‌پذيري، مسئوليت‌پذيري، مديريت خشونت، آداب معاشرت و گشاده‌دستي منجر به رشد دنيوي و اخروي زوجين مي‌شود.