بررسي تطبيقي نهادهاي تنظيم‌گر؛ مطالعه تطبيقي ساختار و صلاحيت سازمان تنظيم مقررات و ارتباطات راديويي ايران با كميسيون ارتباطات فدرال آمريكا

نهادهاي تنظيم گر (رگولاتورها) در دنياي امروز، جايگاه و نقش حساس و تعيين كننده‌اي دارند؛ زيرا هم پل ارتباطي و هم تنظيم‌كننده نحوه روابط بين اركان متفاوت از دولت و بخش غيردولتي گرفته تا ذي‌نفعان در يك جامعه مي باشند. گرچه ايجاد سازمان تنظيم مقررات و ارتباطات راديويي به عنوان نهاد تنظيم گر در حوزه تنظيم مقررات فضاي فركانسي كشور، در سال 1382، به عنوان گامي بزرگ در تغيير نقش دولت از مالكيت و مديريت مستقيم بنگاه به سياستگذاري، هدايت و نظارت قلمداد مي شود؛ ليكن سازمان در اجراي وظايف مصرح در اساسنامه تا رسيدن به وضعيت مطلوب و توسعه‌يافتگي نيازمند داشتن تشكيلات ساختاري منسجم و صلاحيت هاي شفاف مبتني بر اهداف ايجاد آن مي باشد. نوشتار حاضر تلاشي است تا با رويكردي تطبيقي به كميسيون ارتباطات فدرال آمريكا به عنوان يكي از مهم ترين نهادهاي تنظيم گر در دنيا، ضرورت وجود چنين سازمان مقتدر، فراگير و كارآمدي را آشكار و ساختار و صلاحيت مطلوب در اين حوزه را ترسيم نمايد.