بررسي عدالت آموزشي در پرتو قانون تأسيس و اداره مدارس و مراكز آموزشي و پرورشي غير‌دولتي

عدالت آموزشي از آن جهت‌كه به برابري فرصت در جامعه مرتبط است از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. در جوامعي كه درآمد، ثروت و موقعيت اجتماعي به صورت نابرابر توزيع شده‌اند، آموزش روشي براي غلبه بر اين نابرابري‌ها است. در حالي كه اصل30 قانون اساسي بر آموزش و پرورش رايگان براي همه ملت تا پايان دوره متوسطه تأكيد دارد، قانون تأسيس و اداره مدارس و مراكز آموزشي و پرورشي غيردولتي، اجازه تأسيس مدارسي را مي‌دهد كه شرايط آموزشي متفاوتي را ايجاد مي‌كنند. هدف اصلي اين مقاله، سنجش نگرش ذي‌نفعان نظام آموزشي به تأثير قانون تأسيس و اداره مراكز آموزشي و پرورشي غيردولتي مصوب 1395 بر تحقق عدالت آموزشي است. براي تحقق هدف فوق درگام اول با استفاده از روش اسنادي، عدالت آموزشي از نگاه جان رالز شاخص‌سازي شد و در گام دوم شهر كرمان به عنوان نمونه مطالعاتي انتخاب و با استفاده از پرسشنامه، شاخص‌هاي اصلي عدالت آموزشي در مدارس غيردولتي در مقايسه با مدارس دولتي اين شهر مورد بررسي قرار گرفت. در گام سوم، نتايج يافته‌هاي گام دوم با روش مصاحبه نيمه‌ساخت مند مورد بررسي قرار گرفت. نتايج حاكي از آن است كه اگرچه ذي‌نفعان آموزش غيردولتي باور داشتند كه اجراي قانون مذكور به توسعه عدالت آموزشي در سطح شهر كمك زيادي مي‌كند اما در عين‌حال ساير نيازهاي مدارس دولتي كرمان ناديده گرفته مي‌شود و در نتيجه قانون ياد‌شده به عدالت آموزشي، صرفاً نگاهي تك‌بعدي دارد.