تأثير آموزش بر طول مدت بيكاري تازه‌واردان به بازار كار

امروزه بيكاري و بويژه بيكاري جوانان تحصيل‌كرده از مشكلات مهم كشورهاي در حال توسعه از جمله ايران مي‌باشد. از آنجايي كه بيكاري از بعد فردي و نيز اجتماعي براي خانوارها و جامعه هزينه زاست و داراي عواقب مخرب روحي و رواني طولاني مدت است؛ لذا فهم طول مدت بيكاري و عوامل موثر بر آن مي‌تواند كمك شاياني به سياست‌گذاران در جهت برنامه‌ريزي براي كاهش اين هزينه‌ها نمايد. در اين مقاله به منظور ارزيابي تأثير آموزش شامل سطح تحصيلات و رشته تحصيلي بر طول مدت بيكاري تازه واردان به بازار كار از مدل‌هاي رايج تحليل بقا؛ يعني برآوردگر كاپلان ماير، مدل خطرات متناسب كاكس و مدل‌هاي پارامتريك استفاده شد. نتايج نشان داد تازه‌واردان به بازار كار در گروه‌ عمده تحصيلي مهندسي، ساخت و توليد نسبت به تازه واردان به بازار كار در گروه‌هاي عمده تحصيلي علوم اجتماعي، روزنامه‌نگاري و اطلاع رساني، علوم تجربي، رياضي و آمار و نيز هنر و علوم انساني از احتمال بقاي بيكاري كمتري برخوردار بوده‌اند. طول مدت بيكاري بي‌سوادان و تازه‌واردان به بازار كار با مدارك پيش‌دانشگاهي، ديپلم و زير ديپلم نسبت به دارندگان ساير مدارك تحصيلي كمتر بوده است. همچنين در يافتيم با افزايش سن، طول مدت بيكاري تازه‌واردان به بازار كار افزايش مي‌يابد.