ارزيابي روش هاي آموزش به مردم در زمان اپيدمي بيماري هاي واگيردار از ديدگاه مردم: يك مطالعه مقطعي

زمينه. در دهه هاي اخير اپيدمي بيماري هاي واگيردار متعددي رخ داده و علي رغم آموزش هايي كه متوليان سلامت به مردم ارائه مي دهند، شواهد كافي در زمينه ارزيابي روش هاي آموزشي وجود ندارد. لذا مطالعه حاضر با هدف ارزيابي روش هاي آموزش به مردم در زمان اپيدمي بيماري هاي واگيردار از ديدگاه مردم انجام شد. روش كار. مطالعه حاضر يك مطالعه مقطعي مي باشد كه در سال 1402 در ايران انجام شد. گروه هدف مطالعه حاضر، افراد بالاي 15 سال و ساكن در ايران در زمان اپيدمي هاي سال هاي اخير بودند. براي جمع آوري داده ها، يك پرسش نامه محقق ساخته، با 14 سوال طراحي شد كه روايي آن از طريق محاسبه شاخص روايي محتوايي و نسبت روايي محتوايي تائيد شد و همچنين پايايي آن از طريق انجام مطالعه پايلوت مورد تائيد قرار گرفت. براي انتخاب شركت كنندگان نيز از روش هاي نمونه گيري در دسترس استفاده شد. جهت جمع آوري داده ها، پرسش نامه مذكور، به دو صورت الكترونيكي و حضوري در اختيار گروه هدف قرار گرفت. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS 24 مورد تحليل قرار گرفتند. مقدار P-value كمتر از 0/05 معني دار تلقي گرديد. يافته ها. در مجموع 278 نفر در مطالعه حاضر شركت كردند كه اكثر آنان زن بودند (9/ 61 درصد). ميانگين سني شركت كنندگان 33/9 سال بود. تحصيلات اكثر شركت كنندگان، كارشناسي بود (43/2 درصد). براساس نتايج مطالعه حاضر، شبكه هاي اجتماعي به عنوان پركاربردترين (76/8 درصد) و اثرگذارترين (87/6 درصد) منبع دريافت آموزش ها در دوران اپيدمي بيماري هاي واگيردار بود. همچنين بر اساس نظرات شركت كنندگان، عملكرد شبكه هاي اجتماعي نيز بهتر از ساير منابع اطلاعاتي بود (78 درصد). آموزش هاي چهره به چهره توسط كاركنان سلامت به عنوان مورد اعتمادترين منبع آموزشي بود (81/6 درصد) و شركت كنندگان اين روش را بيشتر از ساير روش ها به ديگران توصيه مي كردند (82/4 درصد). مصاحبه با متخصصان حوزه سلامت و ارائه آموزش هاي حضوري توسط كاركنان سلامت به عنوان اثربخش ترين شيوه هاي آموزشي از نظر مردم بودند (60/4 درصد). همچنين مطابق با نتايج، رابطه دار معكوسي بين سن و منابع اطلاعاتي مانند اينترنت، شبكه هاي اجتماعي و روزنامه بود. نتيجه گيري. براساس نتايج مطالعه حاضر، نظارت بيشتر بر محتواهاي ارائه شده در شبكه هاي اجتماعي (با توجه به استفاده بيشتر و اعتماد پايين به آن ها) و استفاده از متخصصين نظام سلامت در ارائه آموزش هاي عمومي اثربخش توصيه مي گردد.