نقش واسطه‌اي اجتناب تجربه‌اي و هم‌جوشي شناختي در رابطه بين تروماي كودكي و اضطراب اجتماعي

تروماي كودكي منجر به پيامدهاي منفي براي سلامت روان مانند اختلالات اضطرابي مي شود. هدف پژوهش حاضر بررسي نقش واسطه اي همجوشي شناختي و اجتناب تجربه اي در رابطه بين تروماي كودكي و اضطراب اجتماعي بود. روش پژوهش همبستگي از نوع معادلات ساختاري بود و جامعه آماري پژوهش شامل دانشجويان دانشگاه بو علي سينا همدان سال تحصيلي 99-98 بود. با توجه به تعداد متغيرهاي مشاهده شده در پژوهش تعداد 350 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه تروماي كودكي، مقياس اجتناب تجربه اي مختصر، مقياس همجوشي شناختي، مقياس اضطراب اجتماعي لايبوويتز بود. داده ها با روش معادلات ساختاري مورد تحليل قرار گرفت. بر اساس يافته هاي پژوهش بين تروماي كودكي، همجوشي شناختي، اجتناب تجربه اي و اضطراب اجتماعي رابطه معناداري وجود داشت (p 0/01). با توجه به مقادير شاخص هاي برازش از قبيل RMSEA، CFI، IFI، SRMR و... مدل مفهومي پيشنهادي برازش يافت. همچنين نقش واسطه اي همجوشي شناختي و اجتناب تجربه اي مورد تأييد قرار گرفت. بنابراين اجتناب تجربه اي و همجوشي شناختي مي توانند راههاي ويژه اي براي اثرگذاري تروما بر اضطراب باشند.