اثر نقدينگي بر سرمايه‌گذاري بخش خصوصي در بازار مسكن شهري ايران

بازار مسكن به عنوان يك بخش عمده اقتصادي، نقش مهمي در اقتصاد كشور دارا مي‌باشد. با توجه به ساختار اقتصاد كشور و نيز با توجه به ويژگي مسكن به عنوان يك كالاي سرمايه‌اي، قيمت مسكن همواره از نوسان‌ها و تحرك‌هاي مازاد نقدينگي در جامعه تأثير مي‌پذيرد و به صورت ادواري، با افزايش جهش‌وار مواجه است. بنابراين با توجه به اهميت موضوع در مقاله پيش‌رو، در راستاي بررسي اثرات نقدينگي بر سرمايه‌گذاري بخش خصوصي در بخش مسكن طي بازه زماني 1399-1369 از مدل خود توضيح‌برداري با وقفه‌هاي گسترده استفاده شده است. مضاف بر اين از مدل تصحيح خطا براي بررسي پويايي‌هاي كوتاه مدت و ارتباط دادن آن‌ها با رابطه بلند مدت ارائه شده توسط رگرسيون همجمعي كمك گرفته شد و نحوه تعديل پويايي‌هاي كوتاه مدت در جهت تعادل بلند مدت بررسي شد. به طور كلي نتايج حاصل از تحقيق نشان مي‌دهند كه اثرات متغيرهاي درآمدملي، نقدينگي، تسهيلات اعطايي خريد مسكن، شاخص بهاي خدمات ساختماني با يك‌سال وقفه و جمعيت با يك سال وقفه بر سرمايه‌گذاري بخش خصوصي در مسكن شهري مثبت و معنادار مي‌باشند. اما تاثير متغيرهاي قيمت مسكن و ميانگين بازدهي بازارهاي موازي بر سرمايه‌گذاري بخش خصوصي در بازار مسكن شهري منفي و معنادار مي‌باشند. در نتيجه، نظر به تاثير مثبت و معنادار متغير مستقل اصلي پژوهش يعني نقدينگي بر سرمايه‌گذاري بخش خصوصي در بازار مسكن شهري ايران مي توان اين‌گونه بيان كرد كه، افزايش نقدينگي موجب افزايش قدرت خريد مردم و پيامد آن افزايش ميزان تقاضا و در نتيجه موجب ترغيب بخش خصوصي بر سرمايه‌گذاري بيشتر در بخش مسكن خواهد شد.