پيامدهاي اقتصادي و اجتماعي كرونا ويروس در مناطق روستايي (مورد مطالعه: روستاهاي بخش مركزي شهرستان اردبيل)

در شيوع ويروس كرونا، بين جمعيت روستايي- شهري و سكونتگاه‌هاي روستايي و شهري تفاوت ويژه‌اي ديده نمي شود. با اين‌حال به عنوان يك بحران، ويروس كرونا تأثير منفي در اقتصاد روستايي داشته و يا مي تواند محرك مهم براي نوآوري در مشاغل جديد در نواحي روستايي باشد. امروزه شيوع كروناويروس تبديل به يك بحران بزرگ جهاني‌شده و كشورهاي زيادي از‌ جمله ايران را‌ درگير كرده است. پژوهش‌ حاضر با هدف بررسي پيامدهاي اقتصادي و اجتماعي كروناويروس در مناطق روستايي بخش مركزي شهرستان اردبيل انجام يافته است، كه از لحاظ هدف كاربردي و بر‌اساس ماهيت توصيفي- تحليلي مي باشد، جامعه آماري32روستاي داراي دهياري بخش مركزي شهرستان اردبيل با جمعيت 8038 نفر است. حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران 384 نفر برآورد گردد كه به تناسب تعداد سرپرست خانوار موجود در هر روستا توزيع گرديد. جهت بررسي موضوع از دو شاخص(اقتصادي و اجتماعي) در قالب 30 نماگر براساس مطالعات سايرمحققين بهره گرفته شد. روايي پرسشنامه توسط پانل صاحبنظران متخصص و مجرب در اين حيطه مورد بررسي قرار گرفت و تأييد گرديد. جهت تعيين پايايي پرسشنامه نيز تعداد 30 پرسشنامه در منطقه مشابه توزيع گرديد و ضريب پايايي آن در متغير اجتماعي 0.826، در متغير اقتصادي 0.852 و پايايي كل پرسشنامه 0.839 برآورد گرديد. نتايج نشان داد كه كاهش حداكثري تعاملات اجتماعي غيرضروري در نواحي روستايي، شرط اصلي كنترل شيوع كرونا است. بعلاوه، شيوع ويروس برروي پس انداز، تعطيلي كسب وكارها، تعديل نيروي كار و كاهش درآمد خانوار و ناكافي بودن وام هاي اعطايي دولت در زمينه شيوع كرونا اثر منفي داشته است.