ارزيابي سطوح امنيت زيستي مزارع آبزي پروري در استان كرمانشاه

امنيت زيستي، نقش ارزشمندي در پيشگيري از شيوع بيماري و بهره‌وري اقتصادي مزارع آبزي‌پروري بر عهده دارد. پژوهش حاضر با هدف ارزيابي امنيت زيستي مزارع آبزي‌پروري استان كرمانشاه و تهيه اولين سنجه سنجش كمي امنيت زيستي انجام شد. جامعه آماري، مزارع پرورش ماهي بودند كه با بهره‌گيري از تكنيك نمونه‌گيري طبقه‌اي تعداد 162 مزرعه انتخاب گرديد. داده‌هاي مورد نياز با استفاده از پرسشنامه محقق‌ساخته جهت بررسي 51 شاخص تأثيرگذار در سه سطح محيطي، ساختاري و عملياتي و دو بعد امنيت زيستي داخلي و خارجي جمع‌آوري شد. بعد از جمع‌بندي امتيازها وضعيت موجود امنيت زيستي نسبت به وضعيت مطلوب (نمره 100) در هر سطح مشخص شد. بر اساس يافته‌ها امتياز امنيت زيستي مزارع در سطح محيطي (61/7 از صد) و ساختاري (67/7 از صد) متوسط و امتياز سطح سوم (48/02 از صد) نامطلوب گزارش گرديد. امنيت زيستي داخلي و خارجي نيز در حد متوسط محاسبه شد. نتايج دو آزمون تي (t) و تحليل واريانس يك‌طرفه (ANOVA) نشان داد متغيرهاي دسترسي به برق، برخورداري از مجوزهاي قانوني، شركت در كلاس‌هاي آموزشي و وجود كارشناسان بهداشتي و فني توليد بر نمره امنيت زيستي تأثير دارند. ارزيابي دوره‌اي امنيت زيستي، نظارت بر اقدامات سطح عملياتي و سنجش سواد امنيت زيستي آبزي‌پروران از پيشنهادهاي اين پژوهش مي‌باشد.