تحليلي مقايسه اي بر رابطه انسان و محيط با تكيه بر الگوهاي نوظهور رفتاري در قرارگاه هاي رفتاري جمعي جديد و قديمي (نمونه مطالعاتي: فروشگاه زنجيره اي رفاه و بازار سنندج)

محيط مي تواند خاستگاه ادراك، بازشناسي، اثرگذاري و رفتار فضايي باشد. گروه هاي مختلف استفاده كننده از فضاهاي جمعي داراي نيازها و الگوهاي رفتاري و بسترساز قرارگاه هاي رفتاري مختلفي هستند. با در نظر داشتن دوگانه كالبد و رفتار جاري در قرارگاه هاي رفتاري، همچنين با توجه به تاثير مولفه هاي فرهنگي و تغيير برخي از آنها در طول دوره‌هاي زماني، چارچوب ادراكي انسان و نهايتا نوع رفتار نيز تغيير مي يابد، اين امر منجر به ظهور الگوهاي رفتاري نو در استفاده از فضا‌هاي كالبدي به‌جا مانده از قبل و نهايتا تغيير شكل كالبد مي‌گردد. هدف اين پژوهش بازشناسي و مقايسه مهمترين الگوهاي رفتاري مشترك در بازار قديمي و فروشگاه زنجيره اي رفاه سنندج در قرارگاه‌هاي رفتاري غير همسان است. رويكرد اين پژوهش كيفي و از نوع توصيفي- تحليلي بوده و در دو مرحله انجام شده است؛ مرحله اول مروري بر مباني نظري و پيشينه پژوهش است كه داده ها با روش اسنادي گردآوري شده است، در مرحله دوم مطالعات ميداني با رويكرد كيفي، روش مطالعه موردي در تلفيق با روش مردم نگاري انجام شده است و در بخش هايي از پژوهش راهبرد علي- مقايسه اي مورد استفاده قرار گرفته است. روش گردآوري داده ها كتابخانه اي و ميداني است. نتايج نشان دهنده تاثير عوامل همساخت بر ايجاد الگوهاي جديد رفتاري در استفاده از فضاهاي جمعي فروشگاهي مي باشد؛ فروشگاه‌هاي زنجيره‌اي در مقايسه با بازار، مكان هايي با اجتماع پذيري كم، نفوذپذيري پايين، تمركز پذيري زياد، بي‌هويتي فضا و داراي ناپايداري در برخي فعاليت ها، عدم برخورداري از مقياس هاي انساني مناسب و فاقد عوامل موثر در تحريك حواس پنجگانه هستند.