موازنه گري پويا: چارچوبي براي تحليل موازنه گري عربستان سعودي در قبال جمهوري اسلامي ايران

موازنه گري عنصر مهمي از سياست خارجي عربستان سعودي در قبال ايران در دوران پس از انقلاب اسلامي بوده است. اين رويكرد عمدتا متاثر ادراك تهديد رهبران اين پادشاهي در قبال جمهوري اسلامي ايران بوده است كه به شكل تقريبا پيوسته طي چهار دهه اخير به دلايل گوناگون بازتوليد شده است. با اين وجود، نوع موازنه گري ثابت نبوده و در دوره هاي مختلف بين گونه هاي داخلي و خارجي موازنه گري متغير بوده است. اين پژوهش در پي پاسخ به اين پرسش است كه چرا نوع موازنه گري عربستان سعودي در قبال جمهوري اسلامي ايران در طي چهار دهه گذشته دچار تغيير شده است؟ يافته هاي پژوهش نشان مي دهد اگر از منظر نظريه موازنه گري پويا به اين مسئله بنگريم، با توجه به ثبات ادراك تهديد در اذهان رهبران سعودي، دليل تغيير در گونه موازنه گري عربستان سعودي در قبال جمهوري اسلامي ايران را بايد در تغيير در قطبيت نظام بين الملل دانست و با تكثير قطبيت در اين نظام گرايش به موازنه گري داخلي افزايش يافته است. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصيفي-تحليلي انجام شده است.