تعيين اثربخشي بسته ي آموزشي پيشگيري از خودكشي بر افكار خودكشي و تكانشگري در نوجوانان

زمينه و هدف: افكار خودكشي و تكانشگري از عوامل خطر مهم خودكشي هستند كه يكي از دلايل اصلي مرگ و مير در ميان نوجوانان است. اين مطالعه به دنبال تعيين اينكه آيا يك برنامه آموزشي پيشگيري از خودكشي مي تواند به طور موثر افكار خودكشي و اقدامات تكانشي نوجوانان را كاهش دهد يا خير.روش پژوهش: اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي بوده است. 60 نوجوان به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (30 نفر) كه آموزش را دريافت كردند يا گروه كنترل(30 نفر) با استفاده از روش آزمايش كنترل شده قرار گرفتند. افكار خودكشي و تكانشگري هم قبل و هم بعد از مداخله ارزيابي شد. از مقياس سنجش افكار خودكشي بك براي ارزيابي افكار خودكشي و از پرسشنامه ي تكانشگري بارت و همكاران به منظور ارزيابي تكانشگري استفاده شد. جلسات آموزشي شامل 10 جلسه بود كه تركيبي از رويكرد هاي هيجان مدار و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بود.يافته ها: از آزمون كوواريانس چند متغيره براي بررسي اثربخشي بسته ي آموزشي پيشگيري از خودكشي در نوجوانان دختر استفاده شد. نتايج نشان داد در مقايسه ي انجام شده بين گروه آزمايش با گروه كنترل، نتايج حاكي از بهبود قابل توجهي در هر دو متغير تكانشگري و افكار خودكشي بود كه در هر دو كاهش معناداري قابل مشاهده بود(01/0p ). نتيجه گيري: با توجه به اين نتايج، درمان‌هاي خاص و سازمان‌يافته ممكن است بتواند با موفقيت متغيرهاي خطر مهم مرتبط با خودكشي نوجوانان را كاهش دهد. به عنوان بخشي از يك رويكرد بزرگتر سلامت روان، اين مطالعه تاكيد مي كند كه چقدر مهم است كه اينگونه بسته هاي آموزشي در برنامه هاي پيشگيري از خودكشي در مدارس و ساير محيط هاي جوان باشد. مطالعات آينده بهتر است تناسب و اثرات بلندمدت اين مداخلات را در طيف وسيعي از زمينه‌هاي جمعيتي بررسي كنند.