ارزيابي باركار ذهني و توانايي كار در بين كارگران صنايع پس از كوويد-19

سابقه و هدف: ابتلا به بيماري كوويد-19 مي‌تواند بر ابعاد جسماني و رواني افراد تأثير بگذارد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين باركاري ذهني و شاخص توانايي كار در بين كارگران پس از كوويد-19 در صنايع توليدي انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه توصيفي- تحليلي حاضر به‌صورت مورد- شاهد در سال 1401 و در بين 406 نفر از كارگران صنايع توليدي (مبتلا شده= 203 نفر، مبتلا نشده= 203 نفر) انجام شد. پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي براي جمع‌آوري اطاعات فردي، پرسشنامه (TLX) NASA Task Load Index براي تعيين باركاري ذهني و پرسشنامه شاخص توانايي كار (Work Ability Index: WAI) براي تعيين توانايي انجام كار استفاده شد. براي تحليل داده‌ها، از آماره‌هاي توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و تحليلي (آزمون‌هاي T-test و Chi-Square) و نرم‌افزار SPSS نسخه 25 استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين و انحراف معيار سن كارگران 6/98±35/48 سال و سابقه كار6/98±8/11 سال بود. شاخص توانايي كار در بين كارگران مبتلا شده به كوويد-19 با ميانگين40/49 به‌صورت معني‌داري كم‌تر ازكارگران مبتلا نشده با ميانگين43/29 بود(0/001=P). باركاري ذهني در بين كارگران مبتلا شده به كوويد-19 با ميانگين 67/76 به‌صورت معني‌داري بيش‌تر از كارگران مبتلا نشده با ميانگين63/79 بود (0/001=P). استنتاج: شاخص توانايي كار در بين كارگران با سابقه ابتلا به كوويد-19 كم‌تر از كارگران بدون سابقه ابتلا بود است. بار كاري ذهني در بين كارگران مبتلا شده بيش‌تر از كارگران مبتلا نشده بود. پيشنهاد مي‌گردد اقدامات اجرايي و سازماني لازم براي بهبود توانايي كار و كاهش باركاري ذهني كارگراني كه سابقه ابتلا به كوويد-19 دارند انجام گردد.