نوموس، محور مقاومت و نظم منطقه‌اي در غرب آسيا

از آنجا كه جهان اسلام عمق راهبردي انقلاب اسلامي است، حمايت و توجه عميق و جدي به توسعه نهضت ‌هاي اسلامي در مواجهه با طرح ‌هاي سلطه طلبانه نظام سلطه، ضرورتي راهبردي به نظر مي ‌رسد.  امروزه شبكه‌ اي از كنشگران انقلابي در عرصه جهاني، متأثر از اين آموزه‌ ها و در چارچوب محور مقاومت عليه نظام سلطه فعاليت مي‌ كنند. علي رغم اينكه محور مقاومت به عنوان مفهومي پذيرفته شده در فضاي سياسي همواره محل بحث بوده است اما اين محور به عنوان تركيبي از اتحاد استراتژيك، جامعه امنيتي و شبكه ايده‌آل، با توجه به ديدگاه ضدهژمونيك ديرينه خود در برابر ايالات‌متحده و متحدان منطقه‌اي‌اش در غرب آسيا شناخته مي ‌شود.آنچه اين شبكه ائتلاف پيچيده را در كنار هم نگه مي ‌دارد، يك ديدگاه هنجاري مشترك گسترده از نظم منطقه‌اي است كه در گفتمان اعضاي محور وجود دارد و توسط ميراثي ايده‌آل هدايت مي‌شود و از طريق عملكرد فضايي واقعي مي ‌شود. سؤال پژوهش اين گونه مطرح مي ‌شود كه چه عواملي باعث تقويت پيوند ميان ايران و حزب‌ الله و در مجموع محور مقاومت مي ‌شود؟ فرضيه مقاله بدين شكل مطرح مي ‌شود كه پيوندهاي تاريخي- فرهنگي به همراه استفاده هم زمان از قدرت هوشمند در غرب آسيا، نه تنها باعث تحكيم روابطه ميان ايران و جبهه مقاومت و تثبيت نبرد جبهه‌ هاي جنگ شده است؛ بلكه با بهره ‌گيري از اصول نوموس (دين، مذهب- قانون- اصول) و مكان ‌هاي كليدي در جنوب لبنان هم مرز با رژيم صهيونيستي، ج.ا. ايران توانسته‌ اند نفوذ راهبردي و بازدارندگي خود را در سطح منطقه‌ اي عمق ببخشد. دراين مقاله مفاهيم فضايي مقاومت و ياد بودي كه دو بازيگر جمهوري اسلامي ايران و حزب‌الله ايجاد كرده‌اند، مورد بحث قرار گرفته است. استدلال ما اين است كه نوموس (دين، مذهب- قانون- اصول) به عنوان يك ابزار مفهومي جايگزين براي درك مظاهر نظم در كنار رويكردهاي جريان اصلي‌تر، كاربرد دارد.