توسعه راهبردي مديريت ريسك بر ارتقاي تاب‌آوري مناطق آسيب‌ديده از بحران

يكي از راهكارهاي مؤثر در مديريت بحران و ارتقاي تاب‌آوريِ مناطق آسيب‌ديده، بهره‌مندي از بيمارستان‌هاي صحرايي نظامي است. اين در حالي است كه در زمان‌ برپايي اين قبيل بيمارستان‌ها، ريسك‌هاي مختلفي وجود دارد و توسعه راهبردهاي مديريت مؤثر اين قبيل ريسك‌ها مي‌تواند منجر به ارتقاي تاب‌آوري مناطق آسيب‌ديده از بحران‌ شود. تحقيق حاضر بر اساس روش گردآوري داده‌ها، پيمايشي-توصيفي و بر اساس ماهيت داده‌ها، آميخته است. همچنين به علت كاربرد نتايج، كاربردي است. بدين‌منظور در مرحله نخست پس از احصاي ريسك‌ها به غربال آنها با استفاده از شاخص روايي محتوايي پرداخته شد. در گام دوم ريسك‌هاي غربال‌شده، با استفاده از رويكرد تركيبي «تجزيه‌وتحليل عوامل شكست و الگوريتم تحليل سلسله‌مراتبي» در سه دسته ريسك‌هاي كم‌خطر، با خطر متوسط و پرخطر طبقه‌بندي شدند. مقايسه نتايج حاصل با نتايج ارزيابي ريسك‌ها با استفاده از روش تجزيه‌وتحليل عوامل شكستِ كلاسيك، حاكي از كارآمدي بالاي روش پيشنهادي است. بر اساس نتايج اين دو گام، ريسك‌هاي مربوط به عدم دسترسي به زيرساخت‌هاي انرژي، مسير انتقال بيمار، تغيير محل احداث، عدم وجود تجهيزات اتاق عمل و عدم دسترسي به سيستم دفع زباله، پنج ريسك‌ مهم‌ شناسايي‌شده داراي وزن بالا هستند. در ادامه و در گام سوم با استفاده از رويكرد تركيبي «الگوريتم تحليل سلسله‌مراتبي و تحليل سوات»، نقاط قوّت‌ و ضعف سازمان‌هاي نظامي در ساخت و برپايي بيمارستان صحرايي نظامي احصاء و بر اساس نتايج آن، راهبردهاي نه‌گانه و راه‌كارهاي اجرايي يازده‌گانه در مديريت بهينه ريسك‌ برپايي بيمارستان‌هاي صحرايي نظامي ارائه شد.