ارتقاء امنيت محله و تأثير آن بر امنيت پايدار با رويكرد CPTED و روش پرالونگ نمونه موردي: شهرك وليعصر شهر بستان‌آباد

گسترش شهرنشيني و رابطه آن با آسيب‌هاي اجتماعي و اقتصادي از مشخصه‌هاي اصلي الگوي توسعه شهري كشور در چند دهه اخير است. هدف از اين پژوهش بررسي آسيب‌هاي اجتماعي در محلات در شهر بستان‌آباد با رويكرد CPTED است. جامعه آماري موردمطالعه در اين تحقيق بازديدكنندگان از جاذبه‌هاي گردشگري است. نمونه آماري بر اساس فرمول كوكران 354 نفر محاسبه گرديد. در خصوص روايي نيز بررسي بر اساس نظرات كارشناسان و متخصصين پرسشنامه از قابليت خوبي برخوردار است. جهت تجزيه‌وتحليل داده از روش پرالونگ استفاده‌شده است. نتايج حاصل از ارزيابي صورت گرفته از ارزش و شاخص‌هاي دسترسي، نظارت، قلمروگرايي و همچنين پشتيباني و امكانات با رويكرد CPTED نشان مي‌دهد كه شاخص دسترسي باارزش و معيار نظارت براي شهرك وليعصر باارزش 0.28 و همچنين معيار قلمرو گرايي براي اين شهرك 0.625 و همچنين معيار پشتيباني و امكانات رفاهي با امتياز 0.5 مي‌باشد كه كمترين امتياز به معيار نظارت با شاخص‌هاي سطح تمهيدات حفاظتي، نگهبان محله، استفاده از دوربين‌ها در محلات و همچنين گشت‌هاي پليس مي‌باشد كه مي‌تواند منشأ شكل‌گيري آسيب‌هاي اجتماعي و ناهنجاري در محله شهرك وليعصر باشد.و همچنين افزايش نظارت نيرو هاي انتظامي و امنيتي با فعالسازي نيروهاي مردمي و افزايشرتعداد دوربين هاي مدار بسته در مكان هاي حساس و در صورت نياز در محلات مختلف مي تواند كمك شاياني در به حداقل رساندن آسيب هاي اجتماعي و وقوع جرم گردد.