كاركرد نشانه‌پردازي مربع و دايره در رمان مأساه كاتب القصه القصيره ابراهيم نصرالله

نشانه ها بخش مهمي از سطح آگاهي و ارتباطي ان سان را شكل مي دهند و علاوه بر نقش اصلي خود، در ادبيات، به طور ويژه، با ايفاي نقش معناپردازانه، باعث گسترش معنا و تلاش آگاهانه مخاطب جهت برقراري ارتباط با متن مي شوند. نقش نشانه ها در متوني كه داراي ساختار و عناصر روايي پيچيده هستند بيشتر قابل مشاهده است. بعد از تجربه روزگار كرونا و سيطره فضاي ارتباطي مجازي كه از نشانه ها به طور گسترده استفاده مي كند، به نظر ميرسد ادبيات عصر جديد، فرصت بهرهمندي بيشتري از اين امكانات را به دست آورده باشد. از همين رو در اين نوشته برآنيم با تمركز بر دو شكل هندسي مربع و دايره، به عنوان نشانه، به خوانش رمان « مأ ساة كاتب القصه القصيرة » بپردازيم. در رمان حاضر، متناسب با باور عمومي، نشانه مربع به معناي زمين، سكون و نماينده حضور انسان است در حاليكه نشان دايره، نماينده آسمان، معنويت و زمان است. اما در مواردي نيز شاهد تداخل معنايي اين دو نشانه و تلاش نويسنده براي گسترش معنايي آنها هستيم. نتايج به دست آمده در طي تحقيق، نشان مي دهد نويسنده با استفاده از ساحت معنايي اين نشانه ها به تبيين حوادث، شخصيت ها و در مجموع حركت روايت پرداخته و در مواقع لازم نيز مدلول هاي جديدي را به آنها اضافه مي كند. به نظر ميرسد علت انتخاب مربع و دايره از طرف نويسنده، ظرفيت هاي نشانه اي اين دو شكل براي افاده معناي مورد نظرش باشد.