اثربخشي توان‌بخشي شناختي بر بهبود توجه انتخابي، انعطاف‌پذيري شناختي و پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري خاص

هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي توان‌بخشي شناختي بر بهبود توجه انتخابي، انعطاف‌پذيري شناختي و پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري خاص بود. اين پژوهش از لحاظ هدف كاربردي، از لحاظ روش كمي، و از لحاظ گردآوري داده‌ها نيمه‌آزمايشي است كه با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با استفاده از يك گروه آزمايش و يك گروه كنترل صورت گرفت. جامعۀ آماري، شامل كليۀ دانش‌آموزان مقطع ابتدايي معرفي‌شده به مراكز اختلالات يادگيري خاص، در شهر زنجان در سال تحصيلي 1401-1400 بود كه 40 نفر از آن‌ها (22 پسر و 18 دختر) به روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در گروه آزمايش و كنترل (هر گروه20 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش به مدت دوازده جلسه مداخلات توان‌بخشي شناختي را دريافت كرد و گروه كنترل در ليست انتظار قرار گرفت. داده‌ها با آزمون رايانه‌اي استروپ (SCWT)‌ و ويسكانسين (WCST) جمع‌آوري و با نرم‌افزار spss-24 و آزمون اندازه‌گيري‌هاي مكرر تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها نشان داد بعد از ارائۀ توان‌بخشي شناختي، ميزان توجه انتخابي، انعطاف‌پذيري شناختي و پيشرفت تحصيلي آزمودني‌ها افزايش يافته و بين گروه آزمايش در پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري، از نظر ميزان توجه انتخابي، انعطاف‌پذيري شناختي و پيشرفت تحصيلي تفاوت معني‌داري وجود دارد (P˂0/01)؛ بنابراين مي‌توان گفت توان‌بخشي شناختي بر بهبود توجه انتخابي، انعطاف‌پذيري شناختي و پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري خاص، اثر مثبت داشته است. پيشنهاد مي‌شود مراكز اختلالات يادگيري، از توان‌بخشي شناختي به‌عنوان رويكرد درماني مؤثر در بهبود عملكرد شناختي دانش‌آموزان با اختلالات يادگيري خاص استفاده كنند.