مطالعه موردپژوهانه تحليل دوگانه مباحث معرفت‌شناختي مبتني بر تمايز ميان ابن‌سيناي متقدم و متأخر

مطالعه سير معرفت‌شناسي در فلسفه اسلامي، نشانگر اين است كه گرچه مباحث معرفت‌شناسي به‌طور جداگانه و جدي مورد بحث واقع نشده و معمولاً به‌طور ضمني تحت عناوين مرتبط با هستي‌شناسي مورد بحث قرار ‌گرفته است، درعين‌حال مطالبي وجود دارد كه مي‌تواند راهگشاي مشكلات موجود در مباحث معرفت‌شناسي‌ باشد. در چنين فضاي فكري مسأله پژوهش به‌طور مشخص اين است كه چگونه مي‌توان با بررسي و استخراج موردپژوهانه برخي مسائل معرفت‌شناسي، رويكرد معرفت‌شناسانه در فلسفه ابن‌سينا را نشان داد. البته كه ديدگاههاي هستي‌شناختي ابن‌سينا بر مباحث معرفت‌شناسي‌ وي مانند علم، ابصار، خيال، و ... سايه افكنده؛ اما باتوجه به‌اينكه مباني معرفت‌شناسي در فلسفه اسلامي مبتني بر سه پايه حس، عقل و يا شهود است، مي‌توان به نظام معرفت‌شناسي فلاسفه اسلامي به‌طور عام، و حكمت مشاء به‌طور خاص (عمدتاً مبتني بر عقل و استدلال) و حكمت سينوي به‌طور اخص (مبتني بر عقل و استدلال به‌همراه عنصر شهود) پي برد. اهميت مسأله پژوهش، درشرايطي است كه تاريخ فلسفه يك كل به‌هم‌پيوسته است و نشان‌دادن اين پيوستگي، زواياي گوناگون و بعضاً ناپيداي تفكر فلاسفه، به‌ويژه ابن‌سينا و پيروان او را نمايان مي‌سازد. درواقع پژوهش پيش‌رو براساس تحليل دقيق مسائل معرفت‌شناسي ابن‌سينا، از ابن‌سيناي ديگري رونمايي مي‌كند.