تأثير نانوذرات سيليكون و روي و تلقيح بذر با آزوسپريليوم بر تركيبات بيوشيميايي و انتقال مجدد در تريتيكاله تحت تنش شوري

هدف: مطالعه اثرات آزوسپريليوم و نانوذرات (روي و سيليكون) بر عملكرد دانه و برخي صفات تريتيكاله آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار در گلخانه تحقيقاتي دانشگاه محقق اردبيلي در سال 1400 اجرا شد.روش پژوهش: فاكتورهاي آزمايشي شوري (عدم اعمال شوري به عنوان شاهد، شوري 60 ‌و 120 ميلي‌مولار با نمك كلريدسديم)، كاربرد آزوسپريليوم (عدم تلقيح به‌عنوان شاهد و تلقيح بذر با باكتري آزوسپريليوم) و محلول‌پاشي با نانوذرات (محلول‌پاشي با آب به‌عنوان شاهد، محلول‌پاشي 0.8 گرم در ليتر نانواكسيد روي، محلول‌پاشي 50 ميلي گرم در ليتر نانوسيليكون، محلول‌پاشي توأم توأم 0.4 ميلي‌گرم در ليتر نانواكسيد روي و 25 ميلي گرم در ليتر نانوسيليكون) شامل مي شدند.يافته‌ها: كاربرد آزوسپريليوم و نانوذرات در شوري 120 ميلي‌مولار، محتواي پرولين (37.46 درصد)، پراكسيد هيدروژن (41.66 درصد)، مالون دي آلدهيد (37.57 درصد) و فعاليت آنزيم‌هاي پراكسيداز و پلي فنل اكسيداز (به ترتيب 53.86 و 47 درصد) را نسبت به عدم اعمال شوري و عدم كاربرد آزوسپريليوم و نانوذرات افزايش داد. كاربرد آزوسپريليوم و نانوذرات محتواي قندهاي محلول (18.68 درصد) و آنزيم كاتالاز (28 درصد) نسبت به عدم كاربرد آزوسپريليوم و عدم محلول‌پاشي افزايش داد. عدم كاربرد آزوسپريليوم و عدم محلول‌پاشي نانوذرات در شوري 120 ميلي‌مولار، انتقال ماده خشك از اندام هوايي (54.25 درصد) و سهم انتقال ماده خشك از اندام هوايي در عملكرد دانه (126.14 درصد) را نسبت به شرايط كاربرد آزوسپريليوم و نانوذرات در عدم اعمال شوري افزايش داد.نتيجه‌گيري: به‌نظر مي‌رسد كاربرد آزوسپريليوم و محلول پاشي نانوذرات مي‌تواند به‌واسطه بهبود صفات بيوشيميايي در شرايط شوري، عملكرد تريتيكاله را افزايش دهد.