اثر استفاده آني از كفي آنتي پرونيت بر فركانس فعاليت عضلات اندام تحتاني در افراد داراي باز سازي رباط صليبي قدامي و پاي پرونيت طي فاز اتكا راه رفتن

مقدمه: بازسازي رباط صليببي قدامي  (ACLR)يك درمان رايج براي افراد پس از آسيب رباط مي باشد. بيماران معمولاً براي بازگشت به سبك زندگي فعال خود، ACLR را انتخاب مي كنند. با اين حال، ممكن است بازگشت به سطح فعاليت قبلي منجر به عقب رفتن زانوي بازسازي شده آن ها يا آسيب به رباط متقاطع قدامي پاي مقابل شود. بنابراين هدف از مطالعه حاضر اثر استفاده آني از كفي آنتي پرونيت بر فركانس فعاليت عضلات اندام تحتاني در افراد داراي بازسازي رباط صليبي قدامي و پاي پرونيت طي راه رفتن بود. روش كار: اين تحقيق از نوع نيمه تجربي و آزمايشگاهي مي باشد. نمونه آماري پژوهش حاضر شامل13 مرد سالم و 13مرد داراي بازسازي رباط ACL با پاي پرونيت بود. از سيستم الكترومايوگرافي 8 كاناله با الكترودهاي دو قطبي سطحي جهت ثبت فعاليت عضلات درشت ني قدامي، دوقلوي داخلي، پهن داخلي، پهن خارجي، راست راني، دوسرراني، نيم وتري و سريني مياني طي راه رفتن با و بدون كفي آنتي پرونيت استفاده شد. ميانه فركانس فعاليت عضلات طي 3 فاز پاسخ بارگزاري، ميانه اتكا و هل دادن مورد تحليل قرا گرفت. جهت تحليل آماري از آزمون آناليز واريانس دوسويه با اندازه هاي تكراري استفاده شد. يافته ها: نتايج افزايش معنادار ميانه فركانس عضله راست راني (0.004=P) و دوقلوي داخلي (0.017=P) طي فاز پاسخ بارگيري در افراد داراي بازسازي رباط  ACL  با پاي پرونيت نسبت به افراد سالم نشان داد. همچنين نتايج نشان دهنده افزايش معنادار فعاليت عضله پهن خارجي در افراد سالم طي استفاده از كفي آنتي پرونيت بود (0.002=P) در حاليكه فعاليت اين عضله در افراد داراي بازسازي رباط  ACL  با پاي پرونيت هنگام استفاده از كفي تغييري را نشان نداد (0.05 P). نتيجه گيري: عضلات چهارسران طي راه رفتن در مرحله پاسخ بارگيري به صورت برونگرا منقبض مي شوند، به نظر مي رسد افراد داراي بازسازي رباط ACL همراه با پاي پرونيت از مكانيزم جبراني افزايش ميانه فركانس اين عضله جهت افزايش جذب شوك نيروها استفاده مي نمايند. استفاده از كفي ميانه فركانس فعاليت عضلات را در افراد داراي بازسازي رباط ACL همراه با پاي پرونيت كمتر تحت تاثير قرار مي دهد.