بازتاب قشربندي اجتماعي در عصر غزنويان و سلجوقيان (با تاكيد بر اشعار سنايي غزنوي و هنرهاي بصري دوران)

نابرابري هاي اجتماعي، پديده اي جهاني و از مهم ترين مباحث در حوزۀ دانش جامعه شناسي است كه بر تمام مناسبات اجتماعي تأثير مي گذارد. همۀ جوامع بشري داراي سلسله‌مراتب اجتماعي هستند و اين نشان مي دهد كه تفاوت ها و نابرابري هاي اجتماعي در بين گروه هاي مختلف اجتماعي وجود دارد. در قرن ششم در عصر غزنويان و سلجوقيان در شعر فارسي، تحولاتي رخ داد كه به‌تبع اين تحولات، مناسبت هاي اجتماعي وارد شعر شاعران شد و شاعران با نگاه نو به انسان و جامعه، ارزش بيشتري به‌مسائل اجتماعي و انسان قائل شدند. پژوهش حاضر به روش توصيفي و تحليلي و با تكيه بر داده هاي منابع كتابخانه اي انجام شده است. يافته هاي پژوهش حاكي از اين است كه يكي از مباني جامعه‌شناختي، بررسي نظام ساختاري طبقاتي جامعه است. با توجه به هنر قرون نخستين اسلامي و اشعار سنايي مي توان گفت: جامعۀ عصر وي، جامعه اي طبقاتي است كه رفتن از طبقه اي به طبقه ديگر، تقريباً غيرممكن بود. جامعه به دو گروه حاكم و غيرحاكم تقسيم شده است كه گروه حاكم افرادي مانند پادشاه، وزير، امير، حاكم، قاضي، علماي ديني و... هستند كه به روش‌هاي گوناگون بر مردم حكومت مي كردند و در مقابل تودۀ مردم مانند كشاورزان، طبيبان، بازاريان و... قرار داشتند.اهداف پژوهش:1. ارائه يك چارچوب نظري از شاخص ه اي نابرابري اجتماعي در عصر غزنويان و سلجوقيان در اشعار سنايي.2. بررسي نابرابري اجتماعي در دورۀ غزنويان و سلجوقيان با توجه به آثار هنري اين دوره.سؤالات پژوهش:1. نابرابري و قشربندي اجتماعي در دورۀ غزنويان و سلجوقيان چه بازتابي در اشعار سنايي يافته است؟2. هنر دورۀ غزنويان و سلجوقيان وضعيت قشربندي اجتماعي اين دوره را چگونه منعكس ساخته است؟