توصيف نمادين انسان ها و موجودات افسانه اي در شاهنامه فردوسي

شاهنامه سرشار از تقابل اسطوره و افسانه با انسان است. درواقع، روايتي است از موجودات عجيب و غريب، انسان‌هاي قدرتمند و پهلوان، حيوانات و گياهان خاص كه همه نشان‌دهندۀ ساحت زيست اساطيري انساني است. مسئله‌اي كه اين پژوهش دنبال مي‌كند بازشناسي فرم و شمايل هنري و نمادين انسان و موجوات افسانه‌اي در شاهنامه فردوسي است. شاهنامه آيينۀ خاطرات مردمي است با چشم‌انداز جغرافيايي وسيع و آداب و رسوم و پهلوانان سترگ گذشته  است. هر بيت از شاهنامه ما را با شخصيت‌ها و موجودات اساطيري و افسانه‌اي، پهلوانان، جوامع، سلاح‌ها، تدابير جنگي، رويكردها و انديشه‌ها و زندگي‌هاي خاصي آشنا مي‌كند. فردوسي روايت‌گر صرف اساطير ايراني نيست، بلكه او با تلفيق اسطوره و تاريخ، تلاش مي‌كند روايتي هنري از عناصر اسطوره‌اي تاريخ ايران را بيان كند. در پژوهش حاضر، تلاش شده است تا براساس مكتب پديدارشناختي ميرچا الياده، فرم و شمايل هنري موجودات اساطيري و عجيب و غريب مورد بررسي قرار گيرند. چنين به‌نظر مي‌رسد، فردوسي در شاهنامه با بهره‌گيري از تمهيدات هنري و زيبايي‌شناسانه از يك سو، و نيز بيان خصيصه‌هاي كاركردي موجودات و عناصر اساطيري از سوي‌ديگر، توانسته است ساحت‌هاي اسطوره‌اي، حماسي و تاريخي شاهنامه را براساس ويژگي‌هاي روايي و هنري هر دوره به تصوير بكشد.اهداف پژوهش:1. بررسي توصيفات نمادين انسان و موجودات افسانه‌اي در شاهنامه فردوسي.2. بررسي فرم و شمايل موجودات افسانه‌اي شاهنامه با تكيه بر مكتب پديدارشناسي ميرچا الياده.سؤالات پژوهش:1. فردوسي انسان‌ها و موجودات افسانه‌اي را چگونه به شكلي نمادين توصيف كرده است؟2. فرم و شمايل انسان‌ها و موجودات افسانه‌اي شاهنامه را چگونه مي‌توان با تكيه بر مكتب پديدارشناسي ميرچا الياده توصيف كرد؟