مؤلفه‌هاي شاخص كالبدي معماري بومي شهر اصفهان در طراحي مسكن جديد

معماري براي نياز بشر به سرپناه، پديد آمد و با شتاب به بيان و تعبيري اساسي از مهارت‌هاي فني و اجتماعي تبديل شد. امروزه به دليل هجوم فرهنگ‌هاي غيربومي و الگوي مصرفي جهان پيشرفته، فرهنگ نوگرايي و تجددطلبي جاي فرهنگ اصيل و سنتي را گرفته است. از اين‌ رو، در مناطق بومي مختلف بدون در نظرگرفتن اصول و قواعد ارزشمند معماري به‌جاي مانده از پيشينيان ساختمان‌هايي پديد آمد كه نه‌تنها احساس امنيت، رضايتمندي و حريم‌هاي فرهنگي ما را درهم شكست بلكه از لحاظ كيفيت ساخت نيز بهره‌اي نبرده ‎اند. اين پژوهش با روش مبتني بر انجام پرسشنامه و تحليل عامل كيو، از مجموع ۲۰ نفر از صاحب‌نظران، چهار عامل كه مقادير آن‌ها بالاتر از يك است شناسايي‌ شد. با بررسي پاسخ‌ها مي‌توان دريافت كه چهار الگوي ذهني در ميان متخصصين معماري وجود دارد كه حاكي از وجود چهار نگاه مكمل هم در بازشناسي عناصر كالبدي تكنولوژيك در معماري سنتي و قابليت كاربست آن‌ها در معماري جديد است. يافته‌ها نشان‌ مي‌دهد كه اقليم، بوم و فضا در معماري ايران و بالاخص اصفهان از اهميت زيادي برخوردار بوده و در معماري معاصر به فراموشي سپرده‌شده است. نتيجه آن مي‌تواند بروز مشكلات فراوان سلامت روحي و جسمي و مصرف بالاي انرژي در ساختمان باشد.اهداف پژوهش:1. شناخت الگوهاي تكنولوژيك كهن و بومي خانه‌هاي شهر اصفهان و نحوه احيا و كاربست مجدد آن‌ها در كالبدي نو.2. شناسايي آراء صاحب‌نظران پيرامون موضوعات مورد بحث در قالب مصاحبه‌اي ساختارنيافته جمع‌آوري و مؤلفه‌هاي موردنظر.سؤالات پژوهش:1. كدام معيار و اصول به‌كاررفته در معماري بومي مي‌تواند در طراحي و ساخت مساكن جديد به‌كار رود؟2. چگونه مي‌توان مؤلفه‌هاي كالبدي معماري بومي را در معماري مسكن جديد به‌كار برد‌؟