بررسي عنصر عاطفه در شعر سهراب سپهري در مقايسه با نگاره عشاق هفت پيكر نظامي

عاطفه يكي از عناصر برجسته در شكل گيري شعر و هنر است. شاعران و هنرمندان، احساس خود را در برخورد با حوادث و پديده هاي دنياي اطراف خود در قالب اثر خود مي ريزد. درواقع، در هر شعري كه عنصر عاطفه در آن غلبه داشته باشد، آن شعر براي مخاطب خواندني تر جلوه مي كند و التذاذ هنري بيشتري نصيب مخاطب خواهد گرديد. در كنار اين عنصر، عناصر ديگري چون تخيّل، زبان، وزن و... نيز وجود دارند و به نوعي آن را كامل مي‏ كنند. پس هر شاعري كه به خوبي اين عناصر را با هم تلفيق كند و عنصر عاطفه را به طور محسوس بر ديگر عناصر برتري دهد، شعري قابل تأمّل پديد خواهد آورد. سهراب سپهري، از برجسته‏ترين شاعران دوره معاصر، عواطف فردي و انساني را در شعر خويش مورد توجه قرار داده است. در اين مقاله سعي شده با شيوه تحليلي- توصيفي و با تقسيم‏ بندي عواطف شعري به سه دسته فردي، اجتماعي و جمعي، مجموعه اشعار سپهري و نگارۀ عشاق در منظومه هفت پيكر نظامي گنجوي از اين منظر مورد بررسي قرار دهد. در اين بررسي عواطف فردي در مجموعه شعرهاي «مرگ رنگ»، «زندگي خواب‏ ها»، «آوار آفتاب»، «شرق اندوه» بيشتر مورد توجه شاعر بوده است. در منظومه هاي «صداي پاي آب» و «مسافر» و نيز در مجموعه شعر «حجم سبز»، سپهري بيشتر به عواطف جمعي توجه دارد. در نگارۀ عشاق هفت پيكر نظامي نيز عاطفه نقش محوري دارد.اهداف پژوهش:1. بازشناسي عنصر عاطفه در اشعار سهراب سپهري.2. بررسي عنصر عاطفه در نگارۀ عشاق هفت پيكر نظامي.سؤالات پژوهش:1. عنصر عاطفه چه جايگاهي در اشعار سهراب سپهري دارد؟2. عنصر عاطفه چه جايگاهي در نگارۀ عشاق هفت پيكر نظامي دارد؟