تبيين مولفه ها و شاخص هاي معماري ايراني - اسلامي با رويكرد فراتركيب و بهره گيري از تكنيك انتروپي شانون

در چند دهۀ اخير، هويت كالبدي شهرهاي ايراني و بحران در ساختارهاي معماري و شهرسازي ايران موضوع بحث و گفتگو صاحب‌نظران بوده است؛ درحالي‌كه در حوزۀ معماري، كمبود قابل‌توجه در مطالعات مؤثر، ديده مي‌شود. بررسي تحقيقات انجام‌شده و منابع مرتبط، نشان از عدم‌وجود مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي روشن و مشخص در تبيين معماري ايراني – اسلامي دارد و تناقض نظرات و عدم وجود توافق‌نظر در اين زمينه نيز قابل تأكيد است. اين پژوهش با رويكرد فراتركيب به بررسي و تحليل نظرات صاحب‌نظران در تحقيقات انجام‌شدۀ معتبر و با هدف تشخيص مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي معماري ايراني – اسلامي انجام پذيرفته است. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه  در ميان مؤلفه‌ها «نظم» با 47  ارجاع، «تعامل معماري با طبيعت» با 39 ارجاع و «نمادگرايي» با 37  ارجاع، داراي بيشترين فراواني هستند. علاوه‌بر فراواني ارجاعات در اين پژوهش، جهت افزايش دقت در وزن‌دهي به كدها  از تكنيك آنتروپي شانون استفاده شده است؛ بنابراين با توجه به وزن‌دهي مؤلفه‌ها بر اين اساس اولويت مؤلفه‌ها به اين ترتيب شامل: تعامل معماري با طبيت، درون‌گرايي، نظم،  ...  مي‌باشد كه در 4 محور «رابطۀ انسان با خدا»، «رابطۀ انسان با اجتماع»، «رابطۀ انسان و محيط مصنوع» و «رابطۀ انسان و محيط طبيعي» تقسيم‌بندي شده است. اهداف پژوهش:1. شناخت مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي معماري ايراني –اسلامي.2. ارائۀ اولويت‌بندي مؤلفه‌هاي معماري ايراني –اسلامي.سؤالات پژوهش:1. مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي معماري ايراني –اسلامي كدامند؟2. اولويت‌بندي مؤلفه‌هاي معماري ايراني –اسلامي كدامند؟