تبيين تأثير فرم معماري بر بهره‌وري انرژي ساختمان‌هاي بلند مسكوني در اقليم سرد و خشك (نمونه موردي: شهر اردبيل)

فرم معماري ساختمان‌هاي بلند، موضوعي پر اهميت در تحليل‌هاي مربوط به افزايش بهره‌وري به‌شمار مي‌رود. همواره تلاش شده است فرمي براي ساختمان‌هاي بلند طراحي شود كه اين فرم از بيشترين بهره‌وري انرژي برخوردار باشد، از اين‌رو پژوهش حاضر، ضمن محاسبه زاويه تابش خورشيد در تابستان و زمستان و ميزان چرخش آن در پلان و مقطع، فرم بهينه را به‌گونه‌اي به‌دست مي‌آورد كه بيشترين مساحت را رو به خورشيد در فصل زمستان و كمترين مساحت را رو به خورشيد در فصل تابستان داشته باشد. روش تحقيق، كتابخانه‌اي و به روش تحليلي- توصيفي است. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از روش شبيه‌سازي در نرم‌افزارهاي اعتبارسنجي شده، استفاده مي‌شود. به‌منظور شناخت شرايط اقليمي از نرم‌افزار كلايميت‌كانسالتنت جهت تحليل اطلاعات اقليمي شهر اردبيل و جهت شبيه‌سازي پارامترهاي تأثيرگذار بر اهداف پژوهش، از نرم‌افزار ديزاين‌بيلدر استفاده شده است. در اين پژوهش شهر اردبيل به‌عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شده است. از اين‌رو زاويه خورشيد و آزيموت زمستانه و تابستان براساس نمونه اردبيل درنظر گرفته شده است. نتيجه اينكه با شناخت شاخص‌هاي فرم معماري مؤثر بر مصرف و بهره‌وري انرژي در ساختمان‌هاي بلند مسكوني در اقليم سردوخشك، مي‌توان ميزان كارايي انرژي را از نقطه‌نظر شاخص‌هاي كالبدي و محيطي تعيين كرد.اهداف پژوهش:تبيين تأثير فرم معماري ساختمان‌هاي بلندمرتبه مسكوني بر بهره‌وري انرژي با تكيه ‌بر انرژي خورشيدي.راهكارهايي جهت افزايش ميزان بهره‌وري انرژي در ساختمان‌هاي بلندمرتبه مسكوني.سؤالات پژوهش:فرم معماري ساختمان‌هاي بلندمرتبه مسكوني چه تأثيري بر ميزان بهره‌وري انرژي دارد؟ميزان زاويه تابش خورشيد در فصل تابستان و زمستان در طراحي و تحليل‌ سازه‌ها بلندمرتبه چه نقشي در بهروري دارد؟