بررسي مقام عشق و هنر از منظر عرفاني امام خميني (ره)

يكي از ابعاد شخصيتي مهم امام خميني (ره) انديشۀ ‌عرفاني او است كه يقيناً در رهبري آن حضرت تأثير شاياني داشته است. ايشان عشق و محبت الهي را مثل ساير حكما و فلاسفه كاملاً شرعي و مبناي آن را قرآن و حديث و ائمه مي‌داند. به همين علت هم در آثار منثور و هم در آثار منظوم و عرفاني خود از اصطلاحات مجازي عرفا بهرۀ ‌بسيار برده است. هنر نيز از مضاميني از كه در انديشۀ امام خميني(ره) به آن اشاره شده است. روش تحقيق توصيفي- تحليلي و روش گردآوري به‌صورت كتابخانه‌اي بوده است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از اين است امام خميني (ره) علاوه‌بر اينكه در آثار خود از محبت و عشق الهي سخن گفته است اهل علم را از قضاوت ناصحيح درباره‌ي ‌عشق و محبت الهي نهي مي‌نمايد و در نهايت امام مسئلۀ ‌عشق را نه‌تنها مشروع بلكه فطري دانسته است، مي‌فرمايد: فطرت اصلي انسان عبارت است از عشق به كمال مطلق. از سوي ديگر، هنر در منظر امام، وجهه‌اي اخلاقي و متعالي دارد. اين حالت در هنر كشور ما پررنگ‌تر به‌نظر مي‌رسد. امام خميني هنر را ابزاري براي رسيدن به هدف والا و بالا كه همان كمال انسانيت است، عنوان مي‌كنند. از نگاه ايشان، هنر در مدرسه عشق نشان‌دهندۀ نقاط كور و مبهم معضلات اجتماعى، اقتصادى، سياسى، نظامى است. هنر در عرفان اسلامى‌ ترسيمِ روشن عدالت و شرافت و انصاف، و تجسيم تلخكامى گرسنگانِ مغضوبِ قدرت و پول است. در گفتمان امام خميني (ره)، عرفان و هنر از يكديگر جدا نيست و با هدفي مشترك در عرصه جامعه معنا پيدا مي‌كند.اهداف پژوهش:بررسي مقام عشق از منظر عرفاني امام خميني (ره).بررسي جايگاه هنر در انديشۀ امام خميني(ره).سؤالات پژوهش:مقام عشق از منظر عرفاني امام خميني (ره) چگونه است؟ديدگاه امام خميني(ره) دربارۀ هنر چگونه است؟