شيوه هاي انتقال مفاهيم تعليمي مولانا در ني نامه با تكيه بر عناصر انسجام بخشي متن و تصوير نسخه خطي مصور محفوظ در موزه هنر والترز بالتيمور امريكا

مثنوي مولانا از متون گران‌سنگ كلاسيك زبان دري است. كسب معرفت در ديدگاه مولانا از اهم امور است و پيوسته مخاطب خويش را تا نيل به سرمنزل سعادت همراهي مي‌كند. مفاهيم اين اثر چندبُعدي از زواياي مختلف قابل كندوكاو است. تصويرسازي در فضاي شعري از مختصات سبك مولانا است؛ چگونگي تأثير اين سبك بر انتقال مفاهيم تعليمي مسئله‌اي است كه پژوهش حاضر دنبال مي‌كند. يكي از معدود آثار مصور مثنوي در موزۀ والتزر بالتيمور نگهداري مي‌شود كه نمونه منحصربه‌فردي در سنجش تصويرسازي در اثر مولانا است. پژوهش حاضر به روش توصيفي و تحليلي و با تكيه بر داده‌هاي منابع كتابخانه‌اي به رشتۀ تحرير درآمده است. ابزار اصلي در استخراج شگردهاي مولانا در اين پژوهش نظريه انسجام‌بخشي «مايكل هاليدي» و «رقيه حسن» است. متن ني‌نامه در دو سطح فرم و محتوا بررسي مي‌شود و همه عناصر درهم ‌تنيده معنايي كشف مي‌گردد. عناصر ارجاع، حذف، ادات ربط و همچنين در حيطه بازآيي تكرار، تضاد معنايي و شمول معنايي بيشترين ابزارهاي كارآمد در انتقال مفاهيم در ني‌نامه هستند و زيبايي سخن و كلام مولانا را به وضوح نشان مي‌دهند. نتيجه اينكه براي درك بخشي از رموز موفقيت مولانا در انتقال معاني و مفاهيم بايستي از ابزارهاي معناشناسي جديد نيز در مطالعه مثنوي به‌كار گيريم تا زواياي جديدي از اين شاهكار ادبي و عرفاني را بيابيم.اهداف پژوهش:بررسي ارتباط متن و تصوير در مثنوي مولوي و نقش آن در انتقال مفاهيم تعليمي.بررسي تكنيك‌هاي بلاغي مثنوي از لابه‌لاي ابيات تعليمي آن با كاربست تئوري هاليدي.سؤالات پژوهش:ارتباط متن تصوير در مثنوي مولوي چه ارتباطي در انتقال مفاهيم تعليمي دارد؟تكنيك‌هاي بلاغي چه ميزان از انتقال معاني بُعد تعليمي را در مثنوي مولانا پوشش مي‌دهد؟