تاثير مؤلفه هاي سلوك عرفاني بر نظام مندي و ايجاد آرامش رواني در خانواده و انعكاس آن بر نگاره‌هاي اسلامي

خانواده اساس اجتماع، اولين سلول سازندۀ زندگي جمعي انسان، خشت بناي جامعه و كانون اصلي حفظ و ارتقاي سنت‌ها، هنجارها و ارزش‌هاي اجتماعي است. بي‌شك شالودۀ استوار پيوندهاي اجتماعي و روابط خويشاوندي در بروز و ظهور عواطف انساني كانون خانواده است. عارفان متقدم و متأخر به اهميت و نقش سازندۀ خانواده واقف بوده‌اند. آنان احكام، آداب و اخلاق خانوادگي را در حد لازم و كافي از منابع ديني، اخلاقي و عرفاني فراگرفته و مهارت‌هاي لازم را كسب كرده‌اند. عرفان در هنرهاي اسلامي چون نگارگري نيز داراي جايگاه ويژه‌اي است. بنابراين مسئله مهم در اين پژوهش نقش عرفان در نظام‌مندي خانواده و نگارگري اسلامي است. پژوهش حاضر به روش توصيفي و تحليلي و با تكيه بر داده‌هاي منابع كتابخانه‌اي به رشتۀ تحرير درآمده است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از اين است كه اهل سلوك ضمن مراعات حرمت اهل خانه اعم از همسر يا كودكان خود در توجه و تأمين بهداشت رواني و شادماني آنان نيز اهتمام خاص ورزيده‌اند. عارفان در برقراري رابطۀ صميمانه با همگان به‌ويژه با خردسالان كوشا بوده و در انجام بازي و هم‌كلامي با كودكان همچون خودشان ايفاي نقش مي‌كردند. در نگارگري اسلامي نيز سلوك عرفاني در قالب راز و نياز و سماع و معراج قابل مشاهده است. اهداف پژوهش:بررسي تأثير مؤلفه‌هاي سلوك عرفاني بر نظام‌مندي در خانواده.بررسي تأثير مؤلفه‌هاي سلوك عرفاني بر نگاره‌هاي اسلامي.سؤالات پژوهش:تأثير مؤلفه‌هاي سلوك عرفاني بر نظام‌مندي در خانواده چيست؟تأثير مؤلفه‌هاي سلوك عرفاني بر نگاره‌هاي اسلامي چگونه است؟