بررسي رابطه ساختار و معنا در نقاشي‌هاي علي اكبر صادقي

اين پژوهش، به اهميت تزلزل توليد معناي قطعي، رسيدن به معاني جديد و ساختارگريزي متن از ديدگاه متفكران پساساختارگرا چون دريدا و بارت پرداخته و همچنين به به مفـاهيم مهمـي چون وارونگي تقابل هاي دوگانه، واسازي و بينامتنيت، تكثر دلالت ها، مركزيت زدايي، مؤلف زدايي، آرايه، چندمعنايي، غياب مدلول، توجه داشته است است. روش انجام تحقيق بر مبناى ماهيت توصيفى- تحليلى بوده است و شيوه گردآورى اطلاعات به‌صورت تركيبى (كتابخانه‌ اى و ميدانى) و تعداد نمونه 6 تصوير بود. روش تجزيه‌وتحليل اطلاعات نيز كيفي است. همچنين اين پژوهش به اين پرسش پاسخ مي دهد كه رابطه ساختار و معنا در مجموعه آثار نقاشي هنرمندان معاصر پس از بر چيست؟ در اين مقاله نگارنده پس از اشاره به مفاهيم نشانه‌شناسي ساختارگرا و پساساختارگرايانه از اين مباحث در راستاي خوانش آثار موردنظر پرداخته است و سعي شده تا به تحليل در راستاي سؤالات پژوهش بپردازد. نتايج به‌دست آمده از بررسي نمونه‌ها نشان مي‌دهد كه تمامي نظام منسجم و ساختارمند اثر دچار تعليق و ويراني است. بازي بي پايان دال ها به نحوي انسجام‌گريز، خوانشي نهايي از متن را ناممكن مي كند. هدف پژوهش:بررسي رابطه ساختار و معنا در هنرهاي معاصر.بررسي مفاهيم نشانه شناسي ساختار گرا و پساساختارگرايانه.سؤالات پژوهش:بررسي رابطه ساختار و معنا در هنرهاي معاصر چگونه مي باشد؟تحليل مفاهيم نشانه‌شناسي ساختارگرا و پساساختارگرايانه چگونه مي باشد؟