اسطوره قرباني در آثار منظوم عطار در تطبيق با قرباني كردن اسماعيل در نسخه مصور قصص الانبياء

اسطورۀ قرباني يكي از آيين‌هايي است كه در تمام جوامع و به شكل‌هاي مختلف وجود داشته ‌است. بلاگرداني مانند خيلي از اسطوره‌ها نقش حياتي در زندگي مردم ايفا مي‌كند. در باور ملل براي در امان‌ ماندن از بلاها و نابودي آن‌ها از روش‌هاي گوناگون استفاه مي‌شده ‌است. مراسم قرباني يكي از اين شواهد است كه به شكل ريختن خون و غير خون‌ريزي به‌كار مي‌رفت. در اين پژوهش كه به روش توصيفي و تحليلي و بر مبناي مطالعات كتابخانه‌اي انجام شده است، اسطوره قرباني در آثار منظوم عطار با قرباني‌كردن اسماعيل در نسخه مصور قصص‌الانبياء مقايسه مي‌شود. نتايج حاصل از بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه اسطورۀ قرباني در آثار منظوم عطار، مانند ساير متون عرفاني دگرديسي پيداكرده و به شكل دروني، ذهني و معنوي به‌كار رفته ‌است. البته در تعدادي از حكايت‌ها در معني قرباني مادي حيواناتي مانند گاو پيشكش مي‌شوند و در برخي شكل نمادين مي‌يابد. در باور عرفاني، سالك براي رسيدن به مقصد اصلي بايد موانعي را پشت سر بگذارد و در ذهن عطار، عارف يا عاشق براي زندگي پايدار طالب قرباني شدن است. او با قرباني‌كردن نفس لجام‌گسيختۀ خود در راه اعتلاي روحاني و رسيدن به آرامش نفساني و همجواري با حق تلاش مي‌كند. عطار با زبان رمز، تمثيل و بيان اسطوره‌ها راه را هموار كرده‌است.اهداف پژوهش:آشنايي با يكي از كاركردهاي آيين بلاگرداني در عرفان؛ يعني قرباني خوني و غيرخوني، در منظومه‌هاي عطار.مقايسه اسطوره قرباني در آثار منظوم عطار با قرباني‌كردن اسماعيل در نسخه مصور قصص‌الانبياء.سؤالات پژوهش:قرباني در منظومه‌هاي عطار به چه شيوه‌هايي به كار رفته و چگونه نمود دروني يافته است؟اسطوره قرباني در آثار عطار نيشابوري با ماجراي قرباني‌كردن اسماعيل در نسخه مصور قصص‌الانبياء چه تفاوت‌ها و شباهت‌هايي دارد؟