واكاوي استعاره مفهومي در قرآن (جرهاي ۱۵ تا ۲۱) و هفت‌پيكر نظامي از مفهوم زبان‌شناختي متن و تصوير

يكي از گرايش‌هاي جديد در دانش مطالعات زبان كه ابزارهاي تازه‌اي براي تحليل متون به‌وجود آورده، علم زبان‌شناسي است. از طرفي شاعر با استفاده از استعاره مي‌تواند به معاني شعر خود، جلوه‌اي خاص ببخشد كه بر اثر آن، زيبايي ادبي بيشتري را در شعرش به‌وجود آورد. استعاره‌ مفهومي نيز يكي از شاخه‌هاي استعاره است كه فقط به لفظ و زبان محدود نشده بلكه ابزاري است كه بدان وسيله شاعر مي‌تواند پيچيده‌ترين احساسات و انتزاعي‌ترين تصويرها را در شعر خود نشان دهد؛ زيرا تمام اجزاي كلام در اين بخش از استعاره، قابل بررسي است. پژوهش پيش‌رو به روش مطالعه‌ كتابخانه‌اي انجام شده و جامعه‌ آماري موردنظر در آن، جزءهاي 16 تا 21 قرآن كريم است كه نويسندگان با استفاده از دانش استعاره‌ مفهومي كه در علم زبان‌شناسي مطرح شده، به بررسي اين بخش پرداخته‌اند. همچنين كاربرد استعاره در هفت‌پيكر نظامي بررسي شده است. در اين پژوهش به بررسي بخش‌هاي سه‌گانه‌ استعاره‌ مفهومي در قرآن كريم كه عبارت‌اند از: استعاره‌ هستي‌شناختي، جهت‌گيرانه و ساختاري، پرداخته‌ شده و شواهدي را كه از اين نظر در كتاب مورد بررسي وجود دارد، استخراج شده است. بسياري از تعابير به‌كاررفته در قرآن كريم همانند: ديدن، شنيدن، تكلم و... درواقع استعاره‌ مفهومي است و بايد با اين لفظ معرفي شود؛ چنانكه مفسران بزرگي چون امام خميني(ره) و علامه طباطبايي نيز براي بيان اين امر، عبارت «وضع الفاظ براي روح معنا» را ارائه كرده‌اند اما تعريف چنين شواهدي با عنوان «استعاره‌ مفهومي» راه‌كاري بهتر و دربرگيرنده‌ تعريف پيشين نيز است.اهداف پژوهش:بررسي استعاره مفهومي چه كاربردي در قرآن كريم.واكاوي زبان‌شناختي متن و تصوير در هفت‌پيكر نظامي.سؤالات پژوهش:استعاره مفهومي چه كاربردي در قرآن كريم دارد؟زبان‌شناختي متن و تصوير در هفت‌پيكر نظامي چگونه است؟