اثر تمرين تداومي و تناوبي شديد بر بيان ژن‌هاي Bcl-2،Bax و پروتئين P-53 بافت بطن چپ موش صحرائي نرمبتلا به ديابت نوع2

مقدمه: هدف از اين مطالعه مقايسه اثر 8 هفته تمرين تداومي و تناوبي شديد بر بيان ژن هاي Bcl-2،Bax  و سنتز پروتئين P-53 در بافت بطن چپ موش صحرائي نرمبتلا به ديابت نوع2 بود.روش كار: 24 سر موش نر ديابتي به سه گروه 8 تايي؛  تمرين تدوامي(CT)، تناوبي شديد(HIIT) و كنترل(C) تقسيم شدند. القاء ديابت به صورت پلت با رژيم غذايي پر چرب به مدت 24 هفته انجام شد. براي سنجش گلوكز پلاسما از روش گلوكز اكسيداز، اندازه گيري مقادير انسولين از روش الايزا و شاخص مقاومت به انسولين از روش HOMA-IR استفاده شد. همچنين جهت تعيين بيان ژن هاي Bax،Bcl-2  و سنتز پروتئين P-53 از روش Real time-PCR استفاده شد.نتايج: بيان ژن Bcl-2  در گروه HIIT نسبت به گروه تمرين  CT(P=0/002) و كنترل (0.000=P) و در گروه CT نسبت به گروه كنترل (0.033=P) افزايش معناداري نشان داد. ژن Bax نيز در هر دو گروه تمرين (p=0/000) HIIT و CT (p=0/009) نسبت به گروه كنترل كاهش معناداري نشان داد. سنتز پروتئين p-53 در گروه HIIT نسبت به گروه تمرين CT (p=0/012) و كنترل (0.000=P) كاهش معناداري را نشان داد.نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي به دست آمده 8 هفته تمرين تناوبي شديد با تاثير بالاتر بر افزايش بيان ژن Bcl-2 و كاهش سنتز پروتئين P-53 احتمالا مي تواند آپوپتوز را در بطن چپ موش هاي مبتلا به ديابت بهبود بخشد كه  فيبروز و اختلال  عملكردي را در بافت قلب كاهش داده و احتمالا مي تواند عامل موثري در كاهش كارديوميوپاتي ناشي از ديابت باشد.