اثربخشي درمان متمركز بر شفقت بر سبك دلبستگي ، سازگاري زناشويي و سازگاري اجتماعي در مردان سوء مصرف كننده مواد مخدر

مقدمه: اعتياد به عنوان يكي از مهمترين مشكلات اجتماعي ، اقتصادي و بهداشتي قرن حاضرشناخته شده است كه عوارض ناشي از آن تهديدي جدي براي جامعه بشري محسوب مي شود و ضرورت توجه به آن بيش از پيش احساس مي شود لذا پژوهش حاضر به بررسي اثربخشي درمان متمركز بر شفقت بر سبك دلبستگي ، سازگاري زناشويي و سازگاري اجتماعي در مردان سوء مصرف كنندگان مواد مخدر  پرداخته است .روش كارپژوهش حاضر به روش  نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل بود  . جامعه آماري اين پژوهش ، كليه مردان مبتلا به سوء مصرف مواد مخدر بودند . نمونه  شامل 30  نفر از مردان سوء مصرف كننده مواد مخدر بود كه  به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه 15 نفره آزمايش و كنترل جاي گرفتند . گروه آزمايش ، درمان متمركز بر شفقت را دريافت كردند ولي گروه كنترل هيچ درماني دريافت نكردند . ابزار گرد آوري داده ها ، پرسشنامه سبك دلبستگي هازن و شاور ( 1987 ) ، سازگاري زناشويي اسپانيرDAS  ( 1976 ) و سازگاري اجتماعي كاليفرنيا CPI (1953 ) بود  و با استفاده از نرم افزار آماري SPSS-23 و تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت .نتايج: نتايج نشان داد كه درمان متمركز بر شفقت به طور معناداري بر سبك دلبستگي ، سازگاري زناشويي و سازگاري اجتماعي در سوء مصرف كنندگان مواد مخدر مؤثر بوده است (p 0.001) و اندازه اثر بدست آمده در اين مطالعه برابر با 0.453 بود كه حاكي از آن است 45/7 درصد تفاوت در نمره هاي پس آزمون متغيرهاي سبك دلبستگي، سازگاري زناشوئي و سازگاري اجتماعي آزمودني هاي گروه آزمايش به اثربخشي درمان متمركز بر شفقت مربوط است. نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي اين پژوهش، درمان متمركز بر شفقت درمان مؤثري براي رفع مشكلات فردي و اجتماعي سوء مصرف كنندگان مواد مخدر است و انجام مداخلات بر اساس اين رويكرد مي تواند در بهبود روابط آنها با خانواده و ديگر ارتباطات اجتماعي شان مؤثر باشد لذا  استفاده از اين درمان در مراكز درماني براي اينگونه بيماران و بيماراني با ديگر انواع بيماري و اختلالات روان مي تواند در بهبود و ارتقاي سلامت و بهزيستي جامعه مؤثر واقع شود.