مقايسه اثربخشي درمان هيجان مدار و طرحواره درماني متمركز بر ذهنيت بر ادراك طردشدگي زنان با اختلال شخصيت مرزي

مقدمه: كنترل ادراك طردشدگي در زنان مبتلا به اختلال شخصيت مرزي مي‌تواند در روند درمان و بهبود آنها تاثيرگذار باشد، كه در اين خصوص شيوه‌هاي درماني متعددي ايجاد شده است و لزوم دانستن عملكرد و تأثير هريك از آنها بسيار حائز اهميت است. اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي درمان هيجان مدار و طرحواره درماني متمركز بر ذهنيت بر ادراك طردشدگي زنان با اختلال شخصيت مرزي انجام شد.روش كار: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل و دوره پيگيري دوماهه بود. از جامعه آماري زنان مبتلا به اختلال شخصيت مرزي مراجعه كننده به مراكز درماني منطقه يك شهر تهران، تعداد 45 نفر با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد و با استفاده از روش تصادفي در سه گروه جايگزين شدند. روش اجرا بدين ترتيب بود كه ابتدا هر سه گروه به پرسشنامه مقياس ادراك طرد شدگي (لري و مك دونالد، 2005) پاسخ دادند. مداخله هاي درمان هيجان مدار و طرحواره درماني مبتني بر ذهنيت در 10 جلسه براي گروه هاي آزمايش اعمال شد. داده هاي پژوهش جمع آوري شد و با استفاده از روش تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر تحليل شد.يافته‌ها: پژوهش نشان داد، كه در مجموع هر دو روش درمان هيجان مدار و طراحواره درماني بر ادراك طرد شدگي زنان با اختلال شخصيت مرزي موثرتر بوده است، همچنين از روند مقايسه دو روش مي‌توان نتيجه گرفت كه درمان هيجان مدار نسبت به طرحواره درماني بر ادراك طرد شدگي زنان با اختلال شخصيت مرزي موثرتر بوده است (p 0.005).نتيجه‌گيري: به منظور بهبود ادراك طرحواره طردشدگي زنان با اختلال شخصيت مرزي مي توان از درمان هيجان مدار بهره جست.