مقايسه اثربخشي آموزش مربيگري گشتالتي و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر ميزان كنترلگري

مقدمه: مقايسه رويكردهاي مختلف درماني در روان شناسي مي تواند به درمانگران براي تشخيص صرفه جويي در زمان، هزينه و ميزان اثربخشي آنها كمك كننده باشد؛ بنابراين پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي آموزش مربيگري گشتالتي و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كنترلگري كاركنان شركت مخابرات تهران انجام شد.روش كار: روش پژوهش، نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه كاركنان شركت پرسو الكترونيك مخابرات تهران در سال 1398 بود كه از بين آنها براساس جدول كوهن، 45 نفر با نمونه گيري تصادفي نسبي انتخاب و و به صورت تصادفي ساده در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تمايل به كنترل ديگران تقيزاده (1396) بود. گروه هاي آزمايش تحت آموزش مربيگري گشتالتي و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد قرار گرفتند. داده ها با آزمون تحليل واريانس و اندازه گيري مكرر تحليل شدند.نتايج: بين اثربخشي آموزش مربيگري گشتالتي با درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاهش كنترل گري، تفاوت معني داري مشاهده شد(0.001≥ P). اثربخشي آموزش گشتالتي  هم در مرحله پس آزمون و هم در مرحله پيگيري مؤثرتر از درمان پذيرش و تعهد بود(0.001≥ P).نتيجه‌گيري: براساس يافته هاي حاصل مي توان نتيجه گرفت، آموزش مربيگري گشتالتي و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد ميتواند راهكار مناسبي براي كاهش ميزان كنترلگري كاركنان باشد.