آسيب‌شناسي آسيب به خود (خودكشي و خودزني) در ميان زنان مطلقه با نشانگان اختلال شخصيت مرزي: مورد مطالعه زنان مطلقه با تجربه ازدواج موقت

مقدمه : هدف از پژوهش حاضر آسيب شناسي آسيب به خود (خودكشي و خودزني) در ميان زنان مطلقه با نشانگان اختلال شخصيت مرزي: مورد مطالعه زنان مطلقه با تجربه ازدواج موقت بود.روش كار: روش پژوهش حاضر كيفي از نوع پديدارشناختي بود. نمونه مورد مطالعه شامل 15 نفر از زنان مطلقه با تجربه ازدواج موقت شهرستان هاي غرب استان تهران (رباط كريم و پرند) در سال 1399 داراي مشكلات مربوط اختلال شخصيت مرزي با پرونده هاي ثبت شده در بهزيستي بودند كه به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. براي شناسايي زنان پرسشنامه اختلال شخصيت مرزي (ليشنرينگ، 1999) در ميان 350 نفر توزيع و 15 نفر با نمرات بالاتر از 10 انتخاب شدند، سپس با 15 نفر از افراد انتخاب شده مصاحبه نيمه ساختاريافته به عمل آمد، سپس كلمه به كلمه پياده سازي شده و به روش پديدارشناسي تفسيري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.نتايج : در اين مطالعه 3 مضمون اصلي و چند مضمون فرعي شناسايي شد: 1) هيجانات، همچون رفتارهاي تكانه اي، تغييرات سريع خودانگاره و تغييرات خلقي؛ 2) حساسيت محيطي، همچون قوانين انعطاف ناپذير و؛ 3) ارتباطات، همچون عدم درك متقابل، مشكل در گفتگو، رابطه سطحي و عدم همدلي.  نتيجه گيري : با توجه به يافته ها مي توان گفت آسيب به خود در زنان مطلقه تحت تأثير ويژگي هاي شخصيت، هيجانات، حساسيت محيطي و ارتباطات قرار گرفته است و لازم است براي زنان مطلقه داراي مشكلات روان شناختي، يك سيستم حمايتي فراهم شود.