بررسي نقش ميانجي گري كاركردهاي اجرايي در رابطه بين مهارت هاي اساسي حركتي و مهارت خواندن در دانش آموزان داراي اختلال خواندن

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ميانجي گري كاركردهاي اجرايي در رابطه بين مهارت هاي اساسي حركتي و مهارت خواندن دانش آموزان داراي اختلال خواندن انجام گرفت.روش كار: روش پژوهش به لحاظ هدف كاربردي، و از نظر نحوه گردآوري داده ها، توصيفي – همبستگي مبتني بر مدل سازي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل دانش آموزان ابتدايي (دختر و پسر) پايه اول تاپنجم داراي ناتواني يادگيري خواندن مراكز مشكلات ويژه يادگيري شهر ايلام به تعداد 180نفر بودند كه بر اساس جدول مورگان(1970) و به روش تصادفي ساده تعداد 120 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه كاركردهاي اجرايي جيوآ، ايزگوت وكن وورثي (2002)، آزمون رشد حركتي لينكلن اوزرتسكي(1950)، و آزمون خواندن و نارساخواني(كرمي نوري و مرادي ،1387) بود. داده ها به روش معادلات ساختاري تحليل شد. يافته ها برازش مدل را تأييد كرد.نتايج: نتايج تجزيه وتحليل داده ها به روش مدل سازي معادلات ساختاري نشان داد مهارت هاي اساسي حركتي بر اختلال خواندن اثر مستقيم دارد، مهارت هاي اساسي حركتي بر كاركرد هاي اجرايي اثر معكوس ومعني دار، كاركردهاي اجرايي بر مهارت خواندن اثر معكوس ومعنادار و مهارت هاي اساسي حركتي بر اختلال خواندن از طريق كاركردهاي اجرايي اثر غيرمستقيم و معني دار دارد.نتيجه گيري: كاركردهاي اجرايي در رابطه مهارت هاي اساسي حركتي و مهارت خواندن دانش آموزان نقش واسطه اي دارد.