اثربخشي آموزش خودزاد بر دغدغه رضايت جنسي و عملكرد جنسي زنان با سابقه ماستكتومي

مقدمه: سرطان پستان، زندگي بسياري از زنان در سراسر جهان را تهديد مي‌كند. بنابراين هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش خودزاد بر عملكرد و دغدغه جنسي زنان با سابقه ماستكتومي بود.روش كار: پژوهش حاضر از نوع طرح‌هاي كاربردي و آزمايشي از نوع پيش‌آزمون- پس‌آزمون و پيگيري همراه با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي زنان مبتلا به سرطان پستان كه سابقه ماستكومي كه از بين آنها 54 نفر با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و با استفاده از شيوه تصادفي‌سازي ساده در سه گروه، آموزش خودزاد (18=n) و گروه كنترل (18=n) گماشته شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه تحمل پريشاني (سيمونز و گاهر)؛ پرسشنامه عملكرد جنسي زنان (روزن و همكاران)؛ پرسشنامه رضايت از زندگي زنان (مستون و ترايپل) به دست آمد. داده‌ها با استفاده از روش مانكوا و تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر استفاده شد و تحليل‌هاي آماري فوق با بهره‌گيري از نرم افزار SPSS.22 به اجرا درآمد.نتايج: نتايج نشان داد كه آموزش خودزاد بر عملكرد و دغدغه جنسي و تحمل پريشاني موثر بود. همچنين بين آموزش تنش زدايي پيشرونده بيش‌ترين تاثير؛ و سپس آموزش خودزاد بر عملكرد و دغدغه جنسي و تحمل پريشاني تاثير داشتند (0.01 p). نتيجه گيري: بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه براي متغيرهاي عملكرد و دغدغه جنسي زنان با سابقه ماستكتومي، آموزش تنش زدايي پيشرونده آموزش موثرتري بود.