تاثير فعاليت ورزشي با شدت و حجم متفاوت بر بيان ژن‌هاي PDGF B و FGF 2 بافت چربي زير پوستي موش‎هاي صحرايي نژاد ويستار

مقدمه: چاقي زمينه‌ساز بروز بيماري‌هاي مختلفي مي‌باشد، از اين‌رو رشد بافت چربي با تغييرات آنژيوژنز در ارتباط است. تأثير تمرين ورزشي بر تنظيم آنژيوژنز بافت‌ها توسط برخي مطالعات نشان داده شده است. هدف از تحقيق حاضر بررسي تأثير فعاليت ورزشي با شدت و حجم متفاوت بر بيان ژن‌هاي رشدي مشتق از پلاكت (PDGF- B) و رشد فيبروبلاست 2 (FGF- 2) بافت چربي زيرپوستي موش‎هاي صحرايي ويستار بود.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي كنترل شده با گروه شاهد، 24 سر موش صحرايي نژاد ويستار (8 هفته‌اي با وزن 33 ± 237 گرم) تحت شرايط استاندارد نگه‌داري و به‌طور تصادفي به 3 گروه تمرين تناوبي با شدت زياد (HIIT)، تمرين با شدت متوسط (MIT) و كنترل (Co) تقسيم شدند. گروه‌هاي HIIT (28 دقيقه، شامل 4 تناوب با شدت زياد 90% تا 100% و شدت كم 50% تا 60% VO2max) و MIT (37 دقيقه با شدت 65 درصد VO2max) تحت 8 هفته تمرين ورزشي قرار گرفتند. نمونه برداري بافتي 24 ساعت بعد از آخرين جلسه تمريني انجام و ميزان بيان ژن هاي PDGF B و FGF -2 به روش qRT- PCR اندازه‌گيري شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون‌ آنووآ يك طرفه و تعقيبي توكي در سطح معني‌داري 0.05 α استفاده شد.نتايج: نتايج داده‌ها نشان داد تمرينات HIIT و MIT باعث افزايش معني‌دار بيان ژن‌هاي PDGF- B و FGF -2 بافت چربي موش‌هاي صحرايي نسبت به گروه كنترل شد (هر دو 0.001=P).نتيجه‌گيري: به‌نظر مي‌رسد با توجه به يافته‌هاي تحقيق حاضر، هر دو پروتكل تمريني اثرات يكساني بر روند آنژيوژنز بافت چربي زير جلدي به‌همراه دارد.