برآورد تأثير رس در پتانسيل رمبندگي خاك در روش‌هاي مختلف نفوذ آب

خاك‌هاي رمبنده در زمان خيس شدن، نشست‌هاي قابل توجهي را تجربه مي‌كنند. ميزان رس به عنوان يك عامل مهم در رفتار خاك رمبنده در نظر گرفته مي‌شود. آب از منابع مختلف وارد خاك مي‌شود، اما آزمايش‌هاي موجود براي اندازه‌گيري پتانسيل رمبندگي، قابليت مدل‌سازي نحوه‌ي نفوذ آب در خاك را ندارند. در مطالعه‌ي حاضر، از دستگاهي استفاده شده است كه نحوه‌ي ورود آب به خاك را شبيه‌سازي مي‌كند. نتايج نشان مي‌دهند كه در همه‌ي آزمايش‌ها با افزايش ميزان رس، پتانسيل رمبندگي افزايش يافته است؛ اما ميزان افزايش يكسان نبوده است. ميزان افزايش پتانسيل رمبندگي، در آزمايش‌هاي ادئومتر بيشتر از آزمايش‌هاي با شبيه‌سازي الگوي نفوذ آب بوده است. در بين الگوهاي مختلف نفوذ آب در خاك، با افزايش 9/1\٪ رس، بيشترين افزايش پتانسيل رمبندگي مربوط به نفوذ آب از بالا به صورت نقطه‌يي (Cp=4/79) و كمترين افزايش مربوط به نفوذ آب از پايين به صورت گسترده (Cp=3/69) بوده است. اما با افزايش 23٪ رس، بيشترين افزايش مربوط به نفوذ آب از بالا به صورت گسترده (Cp=8/62) و كمترين افزايش مربوط به نفوذ آب از پايين به صورت گسترده (Cp=7/8) بوده است.