خشونت خانگي عليه زنان؛ محصول ناسازوارگي برهم‌كنش نهادي

هدف اين ‏پژوهش، شناسايي دلايل و پيامدهاي تجربه‌ي خشونت در زندگي زنان خشونت‌ديده است. اين پژوهش در ‏قلمرو پارادايم كيفي و مبتني بر روش نظريه‌ي زمينه‌اي است. جامعه‌ي هدف تحقيق زنان خشونت‌ديده‌ي مراجعه‌كننده به ‏اورژانس اجتماعي و مراكز مثبت زندگي سازمان بهزيستي شهر ايلام است كه نمونه‌اي 24 نفره از آنان با استفاده از روش‌هاي نمونه‌گيري هدفمند ‏و نمونه‌گيري نظري انتخاب ‏شده است. داده‌ها از طريق مصاحبه‌ي ‏نيمه‌ساختاريافته گردآوري‌شده و سپس كدگذاري شده‌اند. يافته‌ها ‏حاكي از نقش عوامل اجتماعي همچون خشونت‌ ‏آموخته‌شده، شيوه‌هاي ‏مسئله‌ساز ‏ازدواج، خانواده‌ي ‏غيرحامي؛ عوامل ‏اجتماعي فرسايش سرمايه‌ي اجتماعي، انگاره‌ي ‏مردسالارانه؛ عوامل اقتصادي نظير نابسندگي معيشتي؛ و عوامل بين ‏فردي و مداخله‌اي نظير كژتابي دوسويه است. واكنش‌هاي زنان عمدتاً انفعالي بوده و پيامد آن ‏معمول‌پند‌اري نقش قرباني براي زنان بوده است. مقوله‌ي هسته‌ي خشونت خانگي عليه زنان محصول «برهم‌كنش تجربه‌ي ‏محروميت‌هاي اقتصادي زنان و انگاره‌ي مردسالاري در جامعه‌ي سرزنشگر قرباني» است كه حاصل مديريت خانواده در ‏بستر حفظ كاركردهاي فرهنگ مردسالارانه در كنار انتقال ساختاري خشونت در سازوكاري فرهنگي است. ‏