تأثير عناصر معماري بر فضاسازي داستان سوررئال ايران (نمونه موردي: بوف‌كور و شازده احتجاب)

پژوهش حاضر با رويكردي بين رشته‌ اي به بررسي نقش عناصر معماري در داستان‌ هاي سوررئال بوف‌كور و شازده احتجاب مي ‌پردازد. هريك از عناصر معماري كه فضاي فيزيكي را شكل مي‌ دهند و به‌تعبيري فضايي محدود به زمان و مكان ايجاد مي‌ كنند تعريفي مشخص و كاركردي مختص خود دارند، اما محتواي اين عناصر با معناي ضمني‌شان فضاهايي ايجاد مي‌كند كه به زمان و مكان محدود نيستند. ازآنجا‌كه هدف اين پژوهش بررسي تأثير عناصر معماري در خلق فضاي داستان سوررئال است، ابتدا عناصر معماري موجود در داستان ‌ها استخراج شد و با تكيه بر مطالعات تطبيقي، با روش تحليلي‌ـ‌توصيفي معناي آنها فراتر از جنبه‌ي فيزيكي بررسي و درنهايت نقش آنها در خلق فضاي سوررئال اين داستان ‌ها آشكار شد. بوف‌كور را مي توان مهم ترين اثر صادق هدايت دانست. عناصر معماري ازجمله خانۀ راوي و بناهاي موجود در داستان نقش بسيار مهمي در فضاسازي داستان دارند. در داستان شازده احتجاب، به‌واسطه‌ي يادآوري خاطرات شخصيت اصلي در آخرين شب زندگي‌اش در اتاق خود، فضايي سوررئال شكل مي‌ گيرد. با بررسي عميق‌ تر، مي‌ توان گفت عناصر معماري موجود در اتاق، با حمل مفاهيمي فراتر از خود، نقشي اساسي در بيان احوال شخصي شازده و شناساندن ضعف ‌ها و ترس‌هاي او ايفا مي‌ كنند.