مدل پيش بين نگهداشت اعضاي هيئت علمي(مورد مطالعه: يكي از دانشگاه هاي نظامي)

مسئله نگهداشت سرمايه‌هاي انساني در كشورهاي درحال‌توسعه در دو دهه گذشته به‌عنوان مشكل شماره يك سازمان‌ها، بيشترين توجه مديران را به خود جلب نموده و در آمار يكي از پرمخاطب‌ترين كليدواژه‌هاي جستجو قرارگرفته است. پژوهش حاضر باهدف ارائه مدل پيش‌بين نگهداشت اعضاي هيئت‌علمي يكي از دانشگاه‌هاي نظامي انجام‌گرفته است. ابزار گردآوري اطلاعات شامل مطالعات كتابخانه‌اي و مصاحبه باز نيمه ساختاريافته با 12 نفر از اساتيد باتجربه بوده كه با روش نمونه‌گيري هدفمند از نوع گلوله برفي حاصل‌شده است. تجزيه‌وتحليل داده‌هاي به‌دست‌آمده در اين مرحله با استفاده از راهبرد داده‌بنياد صورت گرفته كه درنهايت منتج به مدل نگهداشت اعضاي هيئت‌علمي در پنج بعد شامل راهبردها (پرداخت‌ها، كاهش بروكراسي، افزايش روحيه ميهن‌پرستي، آگاه‌سازي از پيامدهاي خروج نخبگان، شرايط علي (فرصت‌هاي رشد و پژوهش، منزلت، دوركاري و ساعات‌كاري شناور، تعادل كار وزندگي) عوامل مداخله‌گر (بستر فرهنگي، مالي، سياسي و اجتماعي)، عوامل زمينه‌اي (تورم، رانت و فساد اداري، تبعيض‌هاي اجتماعي، عدم وجود شايسته‌سالاري) و پيامدها (رضايت شغلي، افزايش كيفيت تدريس، درآمدهاي دانشگاه و بازدهي) شده است. در فاز بعدي پژوهش، مدل در قالب سؤالات به پرسشنامه تبديل‌شده و پس از بررسي روايي و پايايي بين نمونه آماريِ 72 نفر، توزيع‌شده و با استفاده از شبكه عصبي مصنوعي به 4 دسته در قالب مدل اثربخشي هي گروپ شامل كاركنانِ ستاره، كوشا، توانا و مضطرب تقسيم‌شده و براي هر يك راه‌كارها و پيشنهادهايي ارائه‌شده است.