الگوي تفكر استراتژيك مديران صنعتي دفاعي با بهره‌گيري از روش ديمتل فازي

تفكر استراتژيك روشي براي حل مسائل استراتژيك است كه با رويكردهاي عقلايي ادغام و با توسعه فرآيندهاي خلاقانه و انديشه‌هاي گوناگون همگرايي پيدا مي‌كند. دارا بودن اين نوع از تفكر مدير را قادر مي‌سازد تا بفهمد چه عواملي در دستيابي به اهداف موردنظر موثر است و چگونه منجر به ارزش‌آفريني مي‌شود. با عنايت به موارد فوق، پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوي تفكر استراتژيك مديران صنعتي دفاعي با بهره‌گيري از روش ديمتل فازي به رشته تحرير درآمده است و تلاش مي‌كند به اين پرسش اصلي كه الگوي تفكر استراتژيك براي مديران صنعت دفاعي چگونه است؟ پاسخ دهد. اين پژوهش با روش توصيفي- پيمايشي صورت گرفته و جامعۀ آماري آن به صورت هدفمند انتخاب شده است. براي جمع‌آوري اطلاعات از يك پرسشنامۀ محقق‌ساخته استفاده شد كه پايايي آن توسط نرم‌افزار اس.پي.اس.اس، 982/0 محاسبه و از آنجائي‌كه داده‌ها نرمال بودند، براي تجزيه‌و‌تحليل آن‌ها از تحليل عاملي تائيدي با استفاده از نرم‌افزار ليزرل بهره‌جويي شده است. عمده‌ترين نتايج پژوهش به اين قرار است: «تفكر سيستمي و مهندسي سيستم» داراي بيشترين تاثيرگذاري و بعد از آن به ترتيب «تفكر مبتني‌بر بازار و نيازسنجي»، «تفكر چشم‌انداز محور و هدف‌گرا»، «تحول‌گرايي و تغييرپذيري»، «هوشياري نسبت به محيط و رقبا»، «فرصت‌طلبي و كشف حوزه‌هاي رقابتي»، «بصيرت و قدرت تحليل»، «دورانديشي و آينده‌نگري»، «ارزش‌آفريني و قابليت‌سازي»، «فرضيه‌محوري و انعطاف‌پذيري»، «تفكر انتزاعي و شهودي»، «مديريت زمان» و «تفكر انتقادي و نوآورانه» به ترتيب بر تفكر استراتژيك تاثيرگذار هستند.